psv-777 писал(а):Балты – это жамойты.
Балты – это литовцы(ины).
Но.
Балты жамойты -- и балты литовцы(ины) – это, почти и не родня (далёкие родственники).
Миндовгу это было ГЛУБОКО пофигу.Он объединил по признаку языческой веры,балтского языка и близости территорий-тех и других и владел ими.Пока не довыеживался с бабами...
Средний полешук весьма отличается от среднего жителя Полотчины.Но это не мешает нам всем быть одним народом.Хотя вышеприведенные-явно разные племена в прошлом.
Из какого пальца вы это высосали ?
Или может у Кравцевича прочитали?
Для начала, ни какими жамойтами Миндовг не владел. Это исторический факт.
У Кравцевича, на которого вы всё время ссылаетесь, в основном о балто-славянском генезисе ВКЛ на территории в последствии населённой беларусами -
У 13 ст. напярэдадні і ў час утварэння ВКЛ, Панямпнне ў этнічным сэнсе ўяўляла сабой кантактную зону паміж балцкім і ўсходнеславянскім этнічнымі масівамі. Яна размяшчалася ў прасторы прыблізна паміж Менскам і Вільняй і была занятай змешаным балта-славянскім насельніцтвам. У паўночнай частцы зоны пераважала балцкія, у паўднёвай славянскія пасяленні. Гарады былі славянскімі, а іх вясковыя ваколіцы складаліся са славянскіх, балцкіх , а таксама этнічна змешаных паселічаў.Надалей заглыблённымі ў балцкую прастору славянскімі анклавамі заставалася Гародня на Нёмане і Вільня на Віліі.
В такой ситуации об этничной ситуации в военной дружине говорить вообще не приходится.
А вот информация о славянах севернее Вильни, вокруг Кернова.
Зайковский –
Пра тое, што ўсходнеславянскае насельніцтва на тэрыторыі Літвы пражывала не толькі ў Вільні, сведчаць раскопкі такога горада, як Кернаў. У другой палове XIII - пачатку XIV ст. гэта быў адзін з буйнейшых цэнтраў ВКЛ, у ім (праўда, па звестках позніх летапісаў) знаходзілася рэзідэнцыя вялікага князя ў часы Тройдзеня, Віцсня i пачатку праўлення Гедыміна. У 1390 г. горад быў знішчаны крыжакамі, i як умацаваны асяродак больш не адрадзіўся, недалёка ад рэшткаў былых замкаў узнікла толькі мястэчка. Пры археалагічных даследаваннях Кернава знойдзена ганчарная кераміка з хвалістым арнаментам, на некаторых фрагментах з зялёнай, жоўтай або рыжаватай палівай, якая датуецца XIII-XIV стст. Нават літоўскія археолагі прызнаюць яе ўсходнеславянскае паходжанне, лічачы, праўда, гэты посуд імпартам з тэрыторыі Кіеўскай Русі. Несумненна славянскае паходжанне мелі многія з упрыгожанняў, такія як бранзалеты з каляровага шкла, срэбнае калье з падвесак у выглядзе крына i пацерак, пакрытых раслінным арнаментам, a ў пахавальным інвентары могільніка-скроневыя колцы i шкляныя пацеркі [37].
Некропаль Кернава другой паловы XIII - канца XIV ст. знаходзіцца каля в. Крывейкішкяй (Крывейкішкі). Некаторыя даследчыкі лічаць гэту назву паходзячай ад этноніма племяннога аб'яднання крывічоў. Нябожчыкаў ужо не спальвалі, а хавалі па абраду інгумацыі ў грунтавых магілах. Крыху больш за палову нябожчыкаў (51,6 %) ляжала галавой на захад, астатнія - на паўднёвы захад i на паўночны захад. Прынамсі, частка была пахавана ў драўляных трунах. У амаль палове пахаванняў не было ніякага інвентару. Пахавальны інвентар увогуле быў больш характэрны для жаночых магіл, чым для мужчынскіх. Па могільніку хавалі чэлядзь, рамеснікаў i купцоў горада, але там адсутнічаюць пахаванні прадстаўнікоў феадальнай эліты i княжацкіх дружыннікаў. Як прызнаюць літоўскія археолагі па матэрыялах могільніка Крывейкішкі, насельніцтва Кернава не было аднародным як у этнічным, так i ў канфесійным плане. У пахавальным інвентары выразна адчуваецца ўплыў славянскага ювелірнага мастацтва, а некаторыя вырабы непасрэдна зроблены славянскімі рамеснікамі. Як паказалі раскопкі могільніка, язычніцкія традыцыі пераплятаюцца з хрысціянскімі інавацыямі [38]. Некаторыя даследчыкі лічаць што могільнік належыць славянам [39].
Нават калі не ўлічваць адсутнасць на могільніку горада Кернаў трупаспаленняў, прытым у перыяд, калі язычніцтва было афіцыйнай рэлігіяй у Лігве, насельніцтва горада не было пагалоўна язычніцкім, пра што сведчаць знаходкі крыжыкаў. Але яно не было адназначна i хрысціянскім. Зыходзячы з аналізу археалагічнага матэрыялу, можна зрабіць выснову, што ў Кернаве да Крэўскай уніі значная частка насельніцтва на этнічнай прыналежнасці была ўсходнеславянскай, a ў рэлігійных адносінах заставалася язычнікамі, хаця сярод гэтых славян несумненна былі i хрысціяне. Гэта выснова можа быць распаўсюджана i на астатнія гарады паўночнай часткі гістарычнай Літвы.
Как видим и славяне в 13 в. могли быть язычниками.
Или одно?