Белорусы пришли из Дании

[Vadim Deruzhinsky]

Фомич: «Даже само слово Русь финнского происхождения!»

Вот хотя бы такой факт.

476 год. Одоакр во главе войска, состоявшего из русов-ругов, скирров, турилингов, низверг последнего императора Западной Римской империи. Летописи называют его русским князем, герулом с острова Русин (Рюген), славянским князем. Потомки его будут править в Штирии, а в XII веке также в Австрийском герцогстве. От Одоакра вели род и некоторые богемские фамилии.

Остров Русин (Рюген) никогда не был населен финнами, он был западно-балтским, потом славянским. Там в 1402 году, как сообщают немецкие летописи, на острове Русин-Рюген умерла последняя женщина, говорившая по-славянски (по-русски). Фамилия ее была – Голицына. И никаких ваших финнов там никогда в природе не было. Как в прошлом, так и сегодня.

Так что, Фомич, вы не знакомы с историей Руси. Подменяете ее историей уже поздней финской России.

[timax]

Фомич: «Даже само слово Русь финнского происхождения!»

Вот хотя бы такой факт.

476 год. Одоакр во главе войска, состоявшего из русов-ругов, скирров, турилингов, низверг последнего императора Западной Римской империи. Летописи называют его русским князем, герулом с острова Русин (Рюген), славянским князем. Потомки его будут править в Штирии, а в XII веке также в Австрийском герцогстве. От Одоакра вели род и некоторые богемские фамилии.

Остров Русин (Рюген) никогда не был населен финнами, он был западно-балтским, потом славянским. Там в 1402 году, как сообщают немецкие летописи, на острове Русин-Рюген умерла последняя женщина, говорившая по-славянски (по-русски). Фамилия ее была – Голицына. И никаких ваших финнов там никогда в природе не было. Как в прошлом, так и сегодня.

Так что, Фомич, вы не знакомы с историей Руси. Подменяете ее историей уже поздней финской России.

Иордан выводит ругов из Скандии (Скандинавии).

qui inter omnes Scandiae nationes nomen sibi ob nimia proceritate affectant praecipuum. sunt quamquam et horum positura Grannii, Augandxi, Eunixi, Taetel, Rugi, Arochi, Rauii, quibus non ante multos annos Roduulf rex fuit, qui contempto proprio regno ad Theodorici Gothorum regis gremio convolavit et, ut desiderabat, invenit, hae itaque gentes, Germanis corpore et animo grandiores, pugnabant beluina saevitia.

Вот что он пишет о Одоакре:

Odoacer Torcilingorum rex habens secum Sciros, Herulos diversarumque gentium auxiliarios Italiam occupavit et Orestem interfectum Augustulum filium eius de regno

Одоакр, король торкилингов, ведя за собой скиров, герулов и вспомогательные отряды из различных племен, занял Италию и, убив Ореста, сверг сына его Августула с престола

Никаких росов.

«О происхождении и деянии гетов»
http://www.krotov.info/acts/06/iordan/iordan01.html

Руги, по всей видимости осели в Норике
Одоакр:

В 480 году, после смерти Юлия Непота, он ввёл войска в Далмацию (которая до этого контролировалась Непотом), в 487 и 488 годах разгромил восставших ругиев в Норике

http://ru.wikipedia.org/wiki/Одоакр

В чешском языке современное название Австрийской Республики — Rakousko, что можно перевести как земля ругов.

Смешивание ругов с русами

В X веке этноним руги был перенесён западноевропейцами на жителей Киевской Руси. Есть частные предположения, что в IX веке племя русь с Рюриком пришло в Приильменье с острова Рюген, или из мест, где жили германцы-ругии.
Самое раннее упоминание о ругах-славянах содержится в «Раффельштеттенском таможенном уставе», изданном около 905 года для взимания торговых пошлин с купцов от ругов и богемов (чехов), желающих торговать в Баварской Восточной марке на Дунае. Современный историк и филолог А. В. Назаренко считает, что ругами именовались купцы из Киевской Руси.[9]
Продолжатель Регинона, рассказывая о миссии епископа Адальберта в 961—962 годах в Киев, называет княгиню Ольгу королевой ругов (reginae Rugorum) и неоднократно именует русских ругами. Английский священник Роджер в своей «Хронике» конца XII века, описывая события в Англии в 1-й половине XI века, пишет об одном знатном изгнаннике: «бежал из этой земли в землю ругов, которую мы называем Руссией.»[10]
Ведомости о ругах (киевских русах) проникли также во Францию, что было связано с женитьбой французского короля Генриха I на Анне (1051 г.), дочери Ярослава Мудрого. Сообщая об этой свадьбе, Гийом Жюмьезский, автор истории норманов, писал, что Генрих женился на дочери короля ругов. Некоторые авторы полагают (например Г. Ловмянский) что эти сведения были получены им от русов из окружения Анны.
В современной популярной литературе под влиянием сочинений XIX века [11] ругами называют также полабских славян, населявших в средние века остров Рюген и прибалтийское славянское Поморье от Эльбы до Одера. В синхронных источниках жителей Рюгена называли ранами или руянами, а все отождествления славян-руян с ругами делаются в рамках частных предположений без документальных подтверждений.

http://ru.wikipedia.org/wiki/Руги

Насчет женщины по фамилии Галицина с о. Рюген, интересно было бы почитать немецкий источник, а то в нэте, по этому поводу, сплошная "пурга". Ссылки на "первоисточник" - Лисин Б. Откуда родом Рюрик? // Литературная Россия, № 5 от 5 февраля 1988. — С. 22. .
В то время "гомосоветикусам" и не такое можно было "задвинуть".

[Media]

Остров Русин (Рюген) никогда не был населен финнами, он был западно-балтским, потом славянским.

Oткуда дровишки? Я даже не спрашиваю, как Вы определили что это были именно западные балты, но откуда вытащили балтов на Рюгине?

[timax]

Эгил

Вопрос по мойму все таки до конца неясен - то ли от финнов перекочевало, то ли перекочевало от варягов. Ктому же - разбойниками варягами были не только скандинавы, но и финны тоже вместе с ними.

Скандинавами являются и финны, о соседстве последних с готами пишет Иордан:

Все они живут по-звериному в иссеченных скалах, как бы в крепостях. С внешней стороны от них находятся остроготы, раумариции, эрагнариции, кротчайшие финны - наиболее низкорослые из всех обитателей Скандзы.

Названия некоторых европейских стран по-фински звучат совершенно неожиданно: Россия — Venäjä, Эстония — Viro, Швеция — Ruotsi, Германия — Saksa, Австрия — Itävalta, Белоруссия – Valko-Venaja.
http://moiperevod.ru/main/price_detail.php?t=19

Этимология слова ruotsi означает, что-то связанное с греблей (веслах), насколько я знаю. Интересное название немцев - saksa.
Что соответствует начальной географии расселения племени саксов - Северная Германия.

[Эгил]

Названия некоторых европейских стран по-фински звучат совершенно неожиданно: Россия — Venäjä, Эстония — Viro, Швеция — Ruotsi, Германия — Saksa, Австрия — Itävalta, Белоруссия – Valko-Venaja.

Согласен: Для русских, которые спекулируя хотят быть одновременно Русю и венаями, и еще Бог знает чем: марсиянами, венеринянами, лунянами - звучит неожиданно.

[Слуды от Игоря]

Согласен: Для русских, которые спекулируя хотят быть одновременно Русю и венаями, и еще Бог знает чем: марсиянами, венеринянами, лунянами - звучит неожиданно.

Действительно, особенно если учесть, что белорусские по фински называются Валко Венаями,то не будет неожиданностью, что некоторые спекулируя, назовутся валко-марсианами, валко-венерианами, и валко-лунянами.

http://fi.wikipedia.org/wiki/Valko-Ven%C3%A4j%C3%A4

[gervasij]

http://schoolnet.by/~skirmuntovo/site5/Galjak.html
Лявон Галяк. А паходжаньні князёў літоўскіх.

(Андрусь Буй, Вам гэты тэкст прыйдзецца да спадобы!)
А Прыход варагаў і апісанне ў літоўскіх хроніках прыходу князя Палемона
Праблема значаньня нарманскай экспансіі ў паўстаньні Вялікага Княства Літоўскага і дзяржаваў нашых суседзяў палякаў і ўкраінцаў у навуцы ня новая. Напрыклад, Карл Шайноха ідэнтыфікаваў племя лехітаў з нарманамі з VI ст. Тадэвуш Чацкі даводзіў існаваньне нарманскіх уплываў на польскае і літоўскае заканадаўства. Фр. Пекасінскі сьцьвярджаў, што племя лехітаў ужывала рунічныя знакі ў сваіх гербах.
У VII — IX стст. скандынавы праявілі вялікую экспансію, што адрозьнівалася па характары ў розныя часы і ў розных мясцох. Напрыклад, у Заходняй Эўропе яна праяўлялася найчасьцей у форме звычайных рабаўнічых нападаў, хаця побач з гэтым была і калянізацыя, як у Ісляндыі, Грэнляндыі, Англіі. Ва Усходняй Эўропе насіла ў большай меры гандлёвы, а з мэтаю лепшае эксплуатацыі мяйсцовага насельніцтва і дзяржаватворчы характар.

....
Перад тым як перайсьці да разгляду антрапонімаў, трэба зрабіць некалькі ўступных заўвагаў. Напісаньні імёнаў у летапісах і дакументах вызначаюцца вялікай размаітасьцяй. Здараецца, што адно і тое імя ў хроніцы ці дакуманце перадаецца па-рознаму. Літары — «а» і «о», «у», «г», «т» і «д», «е» і «і», мяняюцца безь ніякае сыстэмы. Напрыклад, маем «Гедымін» і «Гедіман», «Міндок» і «Міндог», «Мендог», і«Мендог», «Скірмунт» і «Скірмонт»і «Кейстут» і «Кейстутей» ды г. д.
Старажытнагерманскія, а ў нашым выпадку скандынаўскія імёны часта складаліся зь дзьвюх частак — словаў, што азначалі розныя пазытыўныя вартасці, як удача, адвага, сіла, улада, багацьце, кіраўніцтва; або важныя рэчы, як лук, меч, кінжал ды г. д. Гэтыя словы камбінаваліся ў бясконцую колькасьць спалучэньняў, творачы імёны. Дзьвюхчасткавыя былі адзнакаю вышэйшага становішча, бо звычайныя вікінгі мелі часта кароткія -Токі, Буй, Алі, Вульф ды г. д. Імёны двухскладовага тыпу дазваляюць шырокую інтэрпрэтацыю іхнага значання.
Найбольш пашыранай канцовай часткай гэтых антрапонімаў ёсьць “Монт” (напрыклад, Скірмонт) і “Мунт” (напрыклад, Нарымунт). Слова“Монт” ці «мунт» азначае руку, а у пераносным значаньні — сілу, апеку. Паходжаньне імёнаў з «монт» ці «мунт» стане хіба яснае, калі мы зьвернем увагу на тое, што ў сагах вікінгаў, а таксама на помнікавых камянях з рунічнымі надпісамі ў Швэцыі й Даніі гэта вельмі пашыраны элемэнт. Там мы знаходзім: Ар-мунд, Гуд-мунд, Гер-мунд, Ас-мунд, Э-мунд ды інш.
Другой па пашырэньні ёсьць канцовая частка імя «Бут» — «Вud». Слова гэтае азначае загад, каманду, кіраўніцтва, як у імені Карыбут.
Элемэнт — Віл, як у імёнах Радзі-віл, Монт-віл, азначае волю, свавольную асобу, не падуладную іншым. «Гайло», «Гело», праўдападобна, паходзіць ад «Geled» — чын, становішча, або ад «Gal» — злосны, шалёны.
«Герд» (Аль-герд, Доўгерд) — ад слова «Gег» — дзіда. У скандынаўскай міталёгіі ўспамінаецца імя Gerda, «Волд», «Валд» (Раг-волд) — сіла, улада, кіраваньне.
Скончыўшы кароткія агульныя заўвагі і разгляд некаторых слоўных элемэнтаў, што паўтараюцца ў канцоўках двухслоўных імёнаў літоўскіх князёў, разгледзім першыя слоўныя элемэнты гэтых імёнаў.
Буй-від: лук, vid — вялікі (трэба ўспомніць, што імя Буй згадваецца ў апавяданьнях пра дружыну Етсборскіх вікінгаў).
Доў-герд: dolk— кінжал, gег— дзіда.
Эй-монт: еуе — мець, mont- апека, сіла.
Еўнут: еvnе — здольнасьць, сіла.
Гашт-олт: gаst. — марак, оld — стары.
Геды-мін: gedigen — праўдзівы, min — мой.
Гер-монт: gег — дзіда, вайна, ; mont — сіла.
Я-монт: jа — але, mont — сіла.
Кейстут, Кейстуцей: кеjstе — левая рука, леваручны.
Коры-бут, Кор-бут: когі — кучаравы, bud — правадыр.
Коры-гайла: когі — кучаравы, gailа — той, хто мае становішча.
Монт-віл: mont — сіла, VIL — воля.
Нары-мунт: nагіs — суровы, ня-роўны, mont — сіла.
Аль-герд: оl — усё, heard— чуючы. У скандынаўскай міталёгіі згадваецца імя Gerda.
Пісі-монт: pisке — сячы, біць, mont - сіла.
Сіг-мунт (Жыгімонт) паходзіць ад Sigmundr, гэта тытул скандынаўскага бога Одына і тлумачыцца як Самаўладца, Sig — сам, mont— сіла.
Радзі-віл: rаd — сябра, цела, веславаць, рада, vil-воля.
Раг-валд: гаd — цягнуць, у значаньні веславаць, vald — сіла, кіраваньне. Корань Раг выступае і ў імені швэдзкага князя XI ст., а таксама ў рунічных тэкстах з X ст.— Рагнгілд і Рагнфрід.
Відзі-монт: vid- шырокі, разумны, mont — сіла, апека.
Скір-гайла: skir — ясны, чысты, gaila — той, хто мае становішча.
Скір-монт: sкіг — ясны, чысты, mont — сіла.
Віскут: visке — разрываць, нішчыць.
Тот-віл: tоt — тугі, vil- воля.

[gervasij]

Дык што, нарманская гіпотэза не прымаецца да ўвагі?

[psv-777]

А чего навукоуцы этим не заинтересовались?Як мяркуеця?
Пробелы вижу..но помолчу.Зачем лингвосрач разводить?

Перад тым як перайсьці да разгляду антрапонімаў, трэба зрабіць некалькі ўступных заўвагаў. Напісаньні імёнаў у летапісах і дакументах вызначаюцца вялікай размаітасьцяй. Здараецца, што адно і тое імя ў хроніцы ці дакуманце перадаецца па-рознаму. Літары — «а» і «о», «у», «г», «т» і «д», «е» і «і», мяняюцца безь ніякае сыстэмы. Напрыклад, маем «Гедымін» і «Гедіман», «Міндок» і «Міндог», «Мендог», і«Мендог», «Скірмунт» і «Скірмонт»і «Кейстут» і «Кейстутей» ды г. д.

Вот тут и раздолье рингвофрику-МОЖЕТ МЕНЯТЬСЯ(ПЕРАДАЕЦЦА ПА РОЗНАМУ) На этом и основано это ЛИНГВО-ФРИЧЕСТВО
То,что так же происходило СО ВСЕМИ именами и топонимами в Европе(и не только)-их как ба-НЕ ВОЛНУЕТ
Тока буковки в разных вариантах подставляй

[gervasij]

Вы артыкул цалкам прачыталі, ці толькі выкладзены ўрывак? Артыкул у Спадчыне 2 разы большы.
Па-першае, як памятаеце, мы ўжо з Вамі мелі кароткую размову аб жамойта-скандынаўскіх сувязях. Тая крыніца ХІХ ст. - выдавец грунтоўнай "Старапольскай энцыклапедыі".
Па-другое, Л.Галяк спасылаецца на артыкулы папярэднікаў , якія , дарэчы, можна адшукаць у інтэрнэце.Яны таксама паходзяць, з ХІХ ст.
Артыкул гэты , быў упершыню надрукаваны 22 гады таму, і падобна, што добра забыты.
Галяк Л. Аб паходжанні вялікіх князёў літоўскіх // Спадчына, 1993, № 6. С. 54-62.
Калі ўжо "ізмывацца", дык скажыце, хто з навукоўцаў АН РБ займаўся этымалогіей іменаў? Наколькі памятаю, ніхто. Гэта прадмет дыскусій форумнай грамады.

Ну і "на пасашек", толькі дзякуючы Алесю Жлутку (АН РБ), твор Вацлава Пануцэвіча (такога ж эмігранта, як і Л.Галяк), знайшоў дарогу да сучаснага чытача. Пры гэтым , В.Пануцэвіч, не гісторык па адукацыі, у сваёй кнізе дае каля тысячы спасылак на фундаментальныя навуковыя працы еўрапейскіх гісторыкаў і крыніц, аб існаванні якіх Вы, магчыма і не чулі. Справа ў тым, што ранейшая адукацыя , у тым ліку ў мовах, была больш сур'езная. І веданне некалькіх моў, у тым ліку лаціны, было не такой ўжо рэдкасцю. Што давала магчымасць ня толькі больш чытаць, але і больш чуць і разумець.

А зараз, паспрабуйце ўзгадаць, хто з нашых гісторыкаў хаця б польскую ведае.

Адсюль мараль, перш чым узняць на багнеты нейкую версію, збярыце максімум інфармацыі аб суб'екце-аб'екце..


==================================================================================================================================
«Белару́с» — беларуская ґазэта ў замежжы, якую ў 1950 годзе заснавалі ў ЗША прадстаўнікі беларускай пасьляваеннай эміґрацыі. Штомесячная ґазэта выдаецца Беларуска-амэрыканскім задзіночаньнем.


Пасьля абвешчаньня незалежнасьці ў 1991 г. некалькі нумароў газэты «Беларус» зьявіліся паралельна ў Амэрыцы і ў Беларусі (у фотакапіяваным выглядзе).

Па палітычнай арыентацыі ґазэта прытрымліваецца нацыянальна-дэмакратычных пазыцыяў, падтрымлівае нацыянальнае адраджэньне і выступае супраць палітыкі прэзыдэнта Аляксандра Лукашэнкі.

Рэдактарамі газэты ў розныя часы былі такія выбітныя фігуры грамадзкага і культурніцкага жыцьця беларусаў у Амэрыцы, як Леанід Галяк, Лявон Савёнак, Міхась Міцкевіч, Натальля Арсеньнева, Вітаўт Тумаш, Станіслаў Станкевіч, Янка Запруднік, Зора Кіпель, Марат Клакоцкі.

Матэрыялы ґазэты ўтрымліваюць інфармацыю пра жыцьцё і актывізм дыяспары, беларускія навіны, а таксама шмат гістарычных і аналітычных артыкулаў. Усе матэрыялы публікуюцца на беларускай мове. Большасьць беларускіх арґанізацыяў у сьвеце атрымоўваюць ґазэту па падпісцы.

Нэкралёгі ў газэце — своеасаблівы (хоць і сумны) даведнік «Хто быў хто» ў беларускай эміграцыі, і каштоўная крыніца для будучых гісторыкаў эміграцыі[2].

Альманах[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
З 2007 году рэдактар «Беларуса» у 2003—2010 гадах Марат Клакоцкі выдае штогадовы літаратурны альманах «Беларус». Апублікаваць у ім свой твор можа кожны, хто піша па-беларуску і жыве за межамі Беларусі. На дадзены момант альманах зьяўляецца асобным праектам, ня зьвязаным з сучаснай рэдакцыяй газэты.

ЛЕАНІД ГАЛЯК (31.10.1910, Вільня — 03.04.1980, Стэмфард, ЗША), грамадскі дзеяч, юрыст. У 1930—1935 гг. вучыўся на хімічным, а пазней юрыдычным факультэце Віленскага ўніверсітэта. У часе нямецкай акупацыі працаваў юрыстам у Мінскай акрузе. Ад лета 1944 г. — на эміграцыі. У 1944—1945 гг. — супрацоўнік Галоўнага кіраўніцтва вайсковых спраў БЦР. Заснаваў Беларускае бюро ў Брытанскай зоне акупацыі Нямеччыны. Адзін з заснавальнікаў Саюза беларускіх журналістаў на чужыне і выдання “Летапіс беларускай эміграцыі”. Ад 1949 г. жыў у ЗША. Адзін з заснавальнікаў і першы рэдактар газеты “Беларус” (1950—1951). Сябра БАЗА, у 1953—1956 гг. уваходзіў ва ўправу Стэмфардскага аддзела арганізацыі. У 1955 г. выйшаў з Рады БНР, а ў наступным годзе і з БАЗА. Аўтар “Успамінаў” (выдрукаваныя ў 2-х тамах у 1982—1983 гг.).

Ягоныя ўспаміны надзвычай цікавыя і вартыя перавыдання. Мо некалі атрымаецца гэта ажыццявіць...
Мо знойдзецца нехта зацікаўлены ў гэтым.
http://hardzin.livejournal.com/48182.html
http://knihi.com/Leanid_Halak/Uspaminy.html
https://be-x-old.wikipedia.org/wiki/%D0 ... 1%82%D0%B0)

[gervasij]

http://www.runivers.ru/bookreader/book4 ... 0/mode/1up

[Андрусь Буй]

http://schoolnet.by/~skirmuntovo/site5/Galjak.html
Лявон Галяк. А паходжаньні князёў літоўскіх.

(Андрусь Буй, Вам гэты тэкст прыйдзецца да спадобы!)
...

Так. Да спадобы

Але... Буй гэта мой нік - вытворчы з майго прозвішча па бацьку (вы ж ведаяце). Усьміхнула. Цікава. Дзякуй.

Дык што, нарманская гіпотэза не прымаецца да ўвагі?

Асабіста я... наматаю на вус. Ёсьць цікавосткі.

[gervasij]

)

Дзеля зацікаўленых асобаў зраблю фота артыкула цалкам.

[psv-777]

Очем спор?Лявон Галяк:

грамадскі дзеяч, магістр права, перакладчык
— нарадзіўся 31 кастрычніка 1910 г. у Вільні ў сям’і паштовага службоўцы
Яна Галяка. Ягоныя бацькі паходзілі з мястэчка Іўе былога Ашмянскага
павета з мяшанага шляхецка-сялянскага роду. Ад студэнцкіх гадоў
(навучаўся ў Віленскім універсітэце) Л. Галяк актыўна ўдзельнічаў у
палітыцы, у беларускім адраджэнскім руху, быў сябрам шматлікіх
беларускіх моладзевых арганізацыяў. У перыяд вайны ў часе дзеяння
беларускай адміністрацыі жыў у Мінску, працаваў суддзёй акруговага суда.
У 1944 г. быў прызначаны рэктарам Беларускага юрыдычнага інстытута,
які так і не паспеў адчыніцца. Улетку 1944 г. выехаў у Нямеччыну, дзе ў
ангельскай акупацыйнай зоне заснаваў Беларускае бюро. Ён жа з’яўляўся
адным з заснавальнікаў Саюза беларускіх журналістаў на чужыне і
перыёдыкі “Летапіс Беларускай эміграцыі”. З 1949 г. асталяваўся ў ЗША,
быў сябрам Рады БНР, рэдактарам газеты “Беларус”. У 1955 г. пакінуў Раду
БНР і спрычыніўся да заснавання Камітэта Вызвалення Беларусі. Памёр Л.
Галяк 3 красавіка 1980 г. у Стэмфардзе, штат Канектыкут. Ён пакінуў
“Успаміны”, пазбаўленыя палітычнай ангажаванасці, поўныя тонкага
гумару ў апісанні побыту ды характараў беларускіх грамадскіх дзеячоў як у
Беларусі, так і на эміграцыі [11; 7]. Акрамя таго, перакладаў ён і некаторыя
біблійныя тэксты ды рыцарскія раманы.

Не -НУ ВОТ СКОКА мы будем приводить "открытия" очередных НЕПРОФЕССИОНАЛОВ?Очередные дилетантские сенсации Человек не являлся ни лингвистом,ни профессиональным просто историком.Он журналист,переводчик и правовед.Доколе будем смотреть как продавец в аптеке пытается сделать артокоронарное шунтирование?

[psv-777]

Просто пример из умопостроений Галяка:

Радзі-віл: rаd — сябра, цела, веславаць, рада, vil-воля.
Раг-валд: гаd — цягнуць, у значаньні веславаць, vald — сіла, кіраваньне. Корань Раг выступае і ў імені швэдзкага князя

Т.е.-ничего,что воля и на английском-will.А на летувисском-valia.
Тело вообще то у шведов не rad,а kropp.Как похоже и в латыни и у нас сейчас-корпус.
А этот набор объяснений :rаd — сябра, цела, веславаць, рада...Выбирай ,что хош.Друг у шведов-vän.
Теперь Рогволод.Автор пишет:гаd — цягнуць, у значаньні веславаць.И не замечает ,что там РоГволод,а не РоДволод.Но это конечно все фигня.Подумаешь одна буква Это как дуБ и дуР.Почти одно и тоже
А ведь так можно все эти имена и из английского например вывести.