Yoda писал(а):Паважаны спадар Кардонски! Дзякую за тое, што паказали вялизную белую пляму у маих ведах мовы. Зь учарашняга дня размауляю и нават думаю на белларускае мове. Спадабалася. Пакуль што не камельфо атрымливаецца, прабачце, але справа у практыцы, на мой погляд... Адвязау мову ад агидных аппау у сваёй свядомасьци.
Пра Вашыя нататки. Прабачце за слова - але гэта прыкольна! Вы усьмихаеце мяне, як и любы апп. Такое ж имкненне да показу негатыву. Я разумею, у иншых умовах аппы не иснуюць... И падобнае прыцягвае падобнае (Пра гэта шмат пиша Kat Leo у больш филясофских галинах форуму)...
Але пры усяе розьницы у поглядах зь вяликай прагнай праглынаю Вашы посты. Кали не супраць, буду и далей адказваць на их, дзеля практыки...
Ну нашы беларусамоўныя шэрагі пашырыліся Yodай, што бязумоўна ня можа ня радаваць. Прынамсі мяне зьдзіўляла, што пэўны час размежаваньне адбывалася па моўнаму пытанью: прыхільнікі Лукі выключна па-расейску, а апазыцыя — па-беларуску. Як быццам чалавек беларусамоўны ня можа быць прыхільнікам Лукашэнкі. Можа, хоць, калі шчыра, уяўляю гэта зь цяжкасьцю.
Yoda, я не зьбіраю нэгатыў ці пазытыў. Не зьяўляюся ні сябрам апазыцыі, ні, як мяне Пазьняк ахрысьціў, маёрам КДБ. У ворганах унутраных спраў ЛССР працаваў, але да маёра, прабачце, не дарос. Я, не раўнуючы, як той казаскі акын — што бачу аб тым і сьпяваю. Калі я бачу, што клюб знаходзіцца ў жахлівым стане дык што я павінен пісаць. Я-ж не Паша Якубовіч (дарэчы яшчэ адзін мой знаёмы), які будзе, апісываючы лайно, казаць пра няверагодна прыемны пах. Хоць мы ўсе ведаем які смурод зыходзіць ад лайна. Я бы хацеў сабраць пазытыў, таму шчыра Вам веру, што Паставы гэта выспа стабільнасьці і дабрабыту. І, як ужо пісаў, шчыра радуюся за сваіх землякоў. Бо ад нашага мястэчка (хай яно і ў іншым раёне і іншай вобласьці) да Паставаў нацянькі можа менш 40 км будзе. І толькі спэцы па чорна-шэрай прапаганьдзе могуць падаць, што хтосьці са шчырых беларусаў можа пажадаць сваім землякам каб яны жылі дрэнна, гаротна і беспрасьветна.
У мяне была сустрэча са старэйшакляснікамі нашае СШ. Калі запытаўся ці хоча хто заставацца і працаваць у родным калгасе, то ніхто такога жаданьня ня выказаў. Але, што мяне як было супрацоўнік ворганаў, парадавал, што бальшыня, прынамсі дзве траціны, кляса выказалі жаданьне пайсьці працаваць у міліцыю. Праўда прычына гэтага выбара мяне крыху засмуціла, бо на адказ чаму адзін хлапец проста выбухнуў: "А там нічога рабіць ня трэба".
А літаральна на наступны дзень мне прыйшлося бліжэй пазнаёміцца зь беларускае міліцыяй. Ну па-першае мне трэба было стаць на рэгістрацыю. Аб гэтым мне давёў наш участковы. РАУС не зьмяніўся, як мясьціўся у тым-жа будынку за касьцёлам пры саветах, гэтак нікуды не пераехаў. Пасьля вырашыў завярнуць у раёнку, дзе на мяне чакалі. А па дарозе трапіў у жывы анэкдот. Прахожу па плошчы і бачу карціну. Перад помнікам Леніну стаяць хістаючыся два моцна падвыпітых рабочых (калі па спэцоўцы і таму што на ёй) можна было зразумець, што гэта нейкія будары. Стаяць, як разумееце, ня моўчкі. А выказываюць да помніка некія прэтэнзыі са шчодрым выкарыстаньнем расейскае лаянкі. А міма, як быццам гэтак і трэба, праходзяць два мянты. Яны абмінулі (менавіта абмінулі амаль не цапляючы лакцямі) іншы дуэт і спакойна пакрочылі далей. Я ад такой карціны крыху "прыпух" і калі яны разьмінуліся са мной і я быў у кроках 15 ззаду я ня вытрымаў і закрычаў: — Жыве Беларусь! Каб вы толькі бачылі як яны хутка зрэагавалі і бегам накіраваліся да мяне. Хоць я спакойна стаяў на мейсцы і нікуды ня бег. Мяне ад затрыманьня выратавала тое, што я ўдаў што разумею толькі па-ангельску і мой пашпарт. Відаць тое, што ў райцэнтры можа апынуцца замежнік які па-расейску не разумее было зашмат для інтэлекту раённых ахоўнікаў парадку.
(шутка)
ГАНЬБА!!!!! ФУ-У-У-У-У-У.