Беларуское Общество Сегодня

[Серж Езапат]

Liudmila Zakharenka:
- Ёсьць у мяне адна слабасьць: беларускамоўныя заўсёды атрымліваюць лепшыя нумары ў гасьцініцы. І нічога з сабой не магу зрабіць!)))

- А ці часта тое здараецца?

- апошнiм часам усе часьцей. хутка добрых нумароу хапаць ня будзе)))

[Yoda]

Liudmila Zakharenka:
- Ёсьць у мяне адна слабасьць: беларускамоўныя заўсёды атрымліваюць лепшыя нумары ў гасьцініцы. І нічога з сабой не магу зрабіць!)))

- А ці часта тое здараецца?

- апошнiм часам усе часьцей. хутка добрых нумароу хапаць ня будзе)))

Это в какой такой гостинице? Россияне же ни украинский, ни польский, ни беларуский, ни чешский ни какой иной славянский не понимают и на русском даже не все. Хотя был опыт встречи с ОЧЕНЬ неплохим отношением к беларусам в гостинице "Таврическая" в Питере и "Леон отель" Тбилиси с комплементом от хозяина в виде шашлыка и бесплатного трансфера до аэропорта. О Москве такого не скажу. Хотя и плохого сказать нечего. Просто гостиничный бизнес, конвейр. Плохое воспоминание только о гостинице "Россия" в Смоленске. Бэк ин ЮЭсЭсА. Впечатлила хорошо гостиница "Думан" в Астане. Очень рекомендую! Видимо такими гостиницы должны и быть. Там же "Кинг" не впечатлил. Опять же СССР В Ереване жил в "Европеан отель". Маленькая, но очень, как мне показалось, душевная гостиница. Я бы там пожил еще... Естественно речь идет не о президентских номерах, а о старом добром стандарте

[Серж Езапат]

Yoda
Это в какой такой гостинице? Россияне же ни украинский, ни польский, ни беларуский, ни чешский ни какой иной славянский не понимают и на русском даже не все

Россияне не при чём.
В Минск приезжают, в основном, с областей Беларуси....

[Pavel]

Наконт стаўленьня беларусаў да сымбалёў...

У Паставах развіталіся з беларускай патрыёткай Алесяй Фурс, якая атрымала 25 гадоў за намаляваную Пагоню

http://nn.by/?c=ar&i=196056

[psv-777]

Видимо рыцарь беларус(лiцьвiн) ,збройны и на коне,со щитом на котором крест св. Георгия(в общем ЗАЩИТНИК СВОЕГО ОТЕЧЕСТВА)-для моцкалей коммуняк-высшее зло-как и знак СС или свастика Ну и для Луки и последышей-так же.
Тут даже пословицу можно переделать.Скажи мне ЧТО ты ненавидишь и я скажу КТО твой друг

[Андрусь Буй]

Журналістка Любоў Лунёва распавяла, як Расейскія праваахоўнікі не пускалі беларусаў у «Катынь».

http://belsat.eu/news/rasejski-amap-ne- ... ksu-katyn/





РэФэ ўсё больш Паўночную Карэю нагадвае, не!?

[Vadim Deruzhinsky]

Сталин умер весной 1953 года. Что задолго до появления НАТО.

Джордж Вашингтон тоже, как и Сталин, умер до создания НАТО, а потому по этой логике США против НАТО.

[Станислав Матвеев]

Да откуда вообще эта ахинея. Никто не говорит о том, что у нас "злобные москали" жаждут драники забрать завернув в Слуцкий пояс. Им на это плевать как и на нас с вами - захотят отберут у вас жизнь и родину. Исторический процесс спиралевидный. Все чем он и гордятся ворованное.

[Pavel]

...ответственно Заявляю - Людей Россияне - НЕ ЕДЯТ !!!

Але ж нават апошнія расейскія навіны сведчаць інакш:

Стала вядома, як паліцыя выйшла на след людажэраў у Краснадарскім краі, хоць тыя ніколі не былі ў вышуку

Гісторыя Дзмітрыя і Наталлі Бакшэевых, якія паводле папярэдняй версіі, з 1999 года забілі і з'елі 30 чалавек, не сыходзіць са старонак расійскіх СМІ.

З'яўляюцца і новыя падрабязнасці гэтай жахлівай сітуацыі.

Як былі затрыманыя меркаваныя забойцы, калі іх нават ніколі не абвяшчалі ў вышук?

У Дзмітрыя Бакшэева падчас прагулкі з сабакам вываліўся з кішэні мабільнік. Яго падабралі дарожныя рабочыя, якія вырашылі паглядзець карцінкі на ім. І ўбачылі выявы адрэзаных частак цела, а таксама фота мужчыны, які пазіраваў з чужымі пальцамі. Рабочыя пазванілі ў паліцыю, каб падзяліцца страшнай знаходкай.

Тым часам да іх вярнуўся Дзмітрый Бакшэеў, які запытаўся, ці не знаходзіў хто-небудзь яго мабільнік. Рабочыя зрабілі выгляд, што нічога не ведаюць, і мужчына сышоў.

Калі паліцыя прыехала затрымліваць яго, Бакшэеў ужо паспеў забарыкадзіравацца і аказаў супраціў.

https://nn.by/?c=ar&i=198028

Ядуць-ядуць, яшчэ як ядуць...

[Иван Скиндер]

.... - Ваня, ответственно Заявляю - Людей Россияне - НЕ ЕДЯТ !!!

Вата.
Не смеши.

Вата – ответственно заявлять не может.
Потому как она – Вата.

Вата.
Да чихать я хотел на то, то ты считаешь.

Вата.
Ты говоришь сама с собою – зябко кутаясь в ватную униформу.

За россиян – я не говорил и не говорю—
Я говорю за рашистов=фашистов людоедского «Русского мира-Святой Руси».

А то, что ты выплыло – так это показательно:
Тебе Вата надоело ходить под себя в свои ватные засранные портки – вот ты и выплыла.

Выплыла Вата – и сразу же говнищем начала поливать из всех своих щелей –
Так что вонь расплодила неимоверную.

Хотя тут ничего удивительного нет.
Это характерная особенность адептов людоедского «Русского мира-Святой Руси»



А по поводу твоего говна заявляю:
Ты им испражняешься – сама его и поедаешь в обе щеки.

Учения с РФ – я с самого начала приветствовал и одобрял –
Ибо ВС РБ – должны и обязаны поддерживать профессиональную военную выучку.

И вооружение РФ – кстати, не самое худшее -- единственное, что государству по карману—
Поэтому Рыгорыч в очередной раз развел лохов Кремлевских ушастых, заполучив новое вооружение.

Собственно ради этого – беларуская сторона и согласилось на учения на своей территории.
Не поставила бы нам РФ его – не было бы и учений в таком формате.

Это касается и самолетов –
Только твой засранный ум этого не понимает.

Вата.
Поставка самолетов – это благо.

Есть возможность осваивать новую технику—
И только ватные дебилы этого не понимают.

Вата.
Ты бы не пила свою мочу – вот бы и не случился у тебя очередной высер.

Ты обращалась ко мне – абсолютно не зная какой я располагаю информацией и что я думаю.
А так – по своему ватному слабоумию заговорила засранными до нельзя штампами.

Еще раз --
Рашистская=фашистская МРАЗЬ:

Принятые Верховным Главнокомандующим решения – идут на пользу армии и всему государству.
Ты – не обладаешь и толикой информации – которая доступна мне –

Поэтому -- твои говнометания смешны и нелепы, как обосцанное кривляние детсадовского мальчугана –
Насцавшего себе в штаны и заявляющего, что сделал это вовсе не он.

У-ха-ха.
Бу-га-га.



"Бонд. Джеймс Бонд".

[Иван Скиндер]

Вчера ТЕПЛО общался/прощался на объекте и дежурстве с Россиянами -

Вата.
Как бы ты старательно не отсасывала у людоедства рашизма=фашизма –

Тебя же первого – они и сожрут.
Сожрут и не подавятся.

Потому как зачем людоедам себя утруждать –
Кто их по-скорому обслуживает – того вначале пользуют – затем и поедают.

Поэтому участь твоя незавидная.
Старайся ни старайся – громко причмокивая – энергично совершая сосательные движения –

Ты одна из первых кандидатур –
И вряд ли стертые в кровь коленки от долгого на них стояния – будут приниматься в расчет.

Раздолбанные натруженные дырочки – долгие в эксплуатации – мало привлекательны –
Поэтому твоя богатая практика по услужливому обслуживанию клиентов – идет к завершению.

Но мне тебя не жаль.
Проституирующие существа – способны вызывать лишь омерзение.

Вата.
Ты это какую позу приняла написав слово -- "с Россиянами" с заглавной буквы.

Это как ты умудрилась прогнуться --
Чтобы написала слово с большой буквы?

Вата.
Ты это чего им подставила? Чего раздвинула?

У-ха-ха.
Бу-га-га.


"Бонд. Джеймс Бонд".

[Андрусь Буй]

[Андрусь Буй]

[Pavel]

Жудасныя рэчы робяцца ў Печах. Катаваньні жаўнераў, зьдзекваньні, нейкая абсалютна пачварная дзедаўшчына, горш за канцлагер ці зону, імхо.

І гэтыя жахі цягнуцца ў беларускім войску і, асабліва, у Печах яшчэ з савецкіх часоў.
Калі ж ужо пазбавімся ад усёй той ганебнай і прыкрай маскалеўшчыны ды расейшчыны ў нашым войску???
Бо дзедаўшчыны няма ані на Украіне, ані ў краінах Балтыі. Толькі ў Беларусі з Расеяй тая выключна маскальская практыка дзедаўшчыны і засталася.

Цікава, ці не ў Печах ці вайсковых частках Барысава, дзе ў гэтым годзе забілі, закатавалі ці давялі да самагубства дваіх, а летась - чатырох жаўнераў, працуе нехта Альф, што так любіць усё расейскае?

[psv-777]

Мне в 1990-м предлагали Печи.Но уже и тогда я знал,что там жопа-хоть и родной дядька прапор со связями среди генералов служил в Борисове.Поэтому мы с братом(его сыном)сказали-не ненадо.И поехали команда А20 в германию.Четыре года..уу.Можно сказать,что и на контракте-солдатами(хоть и в сержантском звании).Бог миловал-сам к дедовщине не склонен.Не мое это.Дебилизм КОЛХОЗНЫЙ потому,что.Сам-отгребал-другим не желаю этого и сам мараться не хотел.Не надо мне солдатских 20 марок из 25 ти.Но это уже вопрос воспитания.Да и повезло нам.Наш отдельный батальон(со своим знаменем-часть)-на вывод в РФ раньше времени за три побега военнослужащих-на "Запад" так сказать Ну и после года службы попали в др. часть и потом быстро на узел связи в дебрях где 18 чел. солдат и нет духов.Тока черпаки.Ну и хорошо.
Сейчас много появилось статей где описывают дедовщину в современной РБ.Но эта статья мне кажется наиболее (не знаю как сказать) адекватно представляющей проблему.Там вся суть-в конце.И я с ним согласен.При Луке-все будет показухой.Как и он сам.
Былы дэсантнік: Грамадзянскіх вайсковыя парадкі звычайна шакуюць

Пра гэта піша былы дэсантнік Канстанцін Літвін (гады службы — 2009 – 2010, батальён сувязі 38-й асобнай мабільнай брыгады) для intex-press.by:

Целы і арганізмы

Наша «элітная» вайсковая частка была прасякнутая гвалтам зверху данізу. Нармальныя стасункі паміж людзьмі там уявіць цяжка. Само паняцце «чалавек» – для грамадзянскіх. Чалавек – гэта той, хто адчувае, думае, рэфлексуе. У войску гэта лішняе. Там ты функцыя, адзінка. «Цела», «агент», «арганізм». Не думай над загадамі, не спрачайся. Твая функцыя – выконваць.

Павага? Камандзір ладзіў разгон афіцэрам проста на пляцы брыгады. З мікрафонам. Перад паўтары тысячамі падначаленых ён ледзь не пераходзіў на мат. Афіцэры праглыналі. Што ўжо казаць пра жаўнераў? Сцерпіць яшчэ і не такое!

У нашай брыгадзе амаль усе лейтэнанты збіраліся пры першай магчымасці сысці з войска ці хаця б з гэтага падраздзялення. Як толькі скончыўся кантракт – хутчэй на грамадзянку. Але калі афіцэры падпарадкоўваюцца толькі вайсковаму начальству, то духу даводзіцца выконваць і загады афіцэраў і капрызы дэмбеляў.

Бессэнсоўнасць салдацкага быцця

Сярод сродкаў матывацыі ў войску ніякіх пернікаў. Тут толькі пуга. Навошта матываваць, калі статут абавязвае выконваць усякі загад? Не выканаеш – пакараюць.

Жаўнера не павінна «цягнуць» – расслабленасць проціпаказаная. Адпачынак таксама. Нават тое, што называецца вячэрняй прагулкай, – гэта некалькіх колаў па пляцы з выкананнем страявой песні. Што ўжо казаць аб бессэнсоўных занятках па страявой падрыхтоўцы амаль кожны дзень і спартовых святах па нядзелях.

Жаўнер заўсёды павінен быць заняты. Не важна чым. Заняткаў шмат. Прыбіранне снегу, напрыклад. Гурбы на тэрыторыі павінны быць «вайсковымі» – квадратнымі. Некаторыя вайсковыя правілы за дзесяцігоддзі сталі свяшчэннай каровай, да якой нельга дакранацца: трэба адбіць коўдры на ложках адмысловымі плашчакамі, каб атрымаўся прамы кут, а палоскі на коўдрах выраўнаваць пад нацягнутую нітку. Нават мыла і паста павінны ў дзвюх палоўках скрыні тумбачкі быць складзеныя па-вайсковаму: насупраць.

Афіцэры часта хваліліся, што адзін стрэл з якой-небудзь прылады каштуе тысячу даляраў. Пры гэтым жаўнеры мыюць падлогу і прыбіральні раствораным у вадзе «Дзіцячым» мылам і ўласнай пенай для галення. Іншых мыйных сродкаў у байца няма.

Хварэць – гэта таксама для грамадзянскіх. Калега рамантаваў свой грузавік, лежачы на халодным друзе, з тэмпературай трыццаць восем. Пры прастудзе ў медроту не кладуць, – толькі калі здарыцца штосьці больш сур'ёзнае.

Аб дэмбелях і шакалах

«Нарадзі цыгарэту», «нарадзі ёгурт» – звычайныя патрабаванні дэмбеля. Дух засцілае дэмбелю ложак, падшывае ягоны кіцель, капае акоп і за сябе, і за яго.

Датуль, як я прыйшоў служыць, жаўнераў біць перасталі ў большасці падраздзяленняў. У нашай роце хіба што старшына мог даць кухталя дзеля смеху, пад які-небудзь жарт. Але ёсць маса спартыўных спосабаў «выхавання».

Практыкаванне «кока-джамба», напрыклад, – гэта скачкі са становішча седзячы з плескачом над галавой. Пасля пары дзясяткаў такіх скачкоў, боль у нагах будзе нагадваць аб сабе пару дзён. Або сотня адцісканняў – ва ўпоры лежачы на кулаках. А яшчэ дэмбелі могуць паставіць «на кабіну» – у той жа ўпор лежачы, толькі без рук – на галаву.

У нашай роце стаянне на галаве ўжо не практыкавалі, але гэта рэдкае выключэнне: знаёмы служыў у адным з мабільных батальёнаў, які паміж сабой жаўнеры называлі «Чачэніяй», там, з ягоных слоў, ужываліся ўсе традыцыі дзедаўшчыны, у тым ліку і рукапрыкладства.

Вайскоўцы глядзяць адзін на аднаго знізу ўверх або зверху ўніз – залежыць ад звання і статусу. Шараговец, прапаршчык, лейтэнант, палкоўнік. Душара, яжара, дэмбель.

У афіцэраў сваё кола стасункаў, у жаўнераў – сваё. Жаўнер бачыць афіцэра ў асноўным на занятках, а з дэмбелямі жыве круглы дзень. Так што да сваіх ён прывязаны значна мацней. Яны заўсёды побач і для яго значаць куды болей, чым афіцэры.

Ад дэмбеляў малады заклік засвойвае іншую назву афіцэра – «шакал». Згодна з дэмбельскай сістэмай каштоўнасцяў, «шакал» жаўнеру не сябар. З «шакалам» трэба быць напагатове. Будзь асцярожны ў тым, што яму кажаш. Размаўляеш з «шакалам» – значыць, здаеш дэмбеляў.

У дэмбельскай сістэме каштоўнасцяў найгоршая правіннасць – гэта кагосьці здаць. Тых, хто здаў, ці каго хоць бы падазраюць у гэтым, у салдацкім асяроддзі чакае астракізм – найгоршае, што можа быць. Ад такіх людзей могуць адвярнуцца нават сябры, з такога жаўнера можна здзекавацца: яму дастануцца ўсе абразы, самая брудная праца, а пра астаткі годнасці можна забыцца. Для многіх – да канца службы.

Пасля вяртання на грамадзянку тым, хто гэта перажыў, лепш адразу запісвацца да псіхолага для рэабілітацыі.

Так як гвалт у войску не асабліва асуджаецца, зняважыць больш слабага для многіх – самы просты спосаб падняць самаацэнку і выкарыстоўваецца ён вельмі шырока. Ім карыстаюцца не толькі дэмбелі. Нават «духі» будуць «глушыць» больш слабага, каб падняцца ва ўласных вачах.

Чаму жаўнер маўчыць?

Калі ў жаўнера ў падраздзяленні праблемы, дапамагчы яму не можа ніхто. Скардзіцца ён пойдзе, калі зусім загнаны ў кут.

Многім афіцэрам сапраўды не ўсё адно, але чым яны могуць дапамагчы? Хутчэй за ўсё, камандзір роты выкліча крыўдзіцеляў і правядзе прафілактычную гутарку. Пасля гэтай гутаркі жыццё скаржніка ненадоўга палепшыцца, а затым ператворыцца ў пекла.

Перавод жаўнера ў іншую роту – таксама не варыянт. Там дэмбелі разумеюць, што пераводзяць толькі тых, хто «здае», і сустрэнуць адпаведным чынам. Увогуле, у войску няма ніякага эфектыўнага механізму барацьбы з несправядлівасцю. Затое ёсць эфектыўны механізм захоўвання сакрэтаў.

Памятаю, як афіцэр, які чытаў інструкцыю для нас перад адпачынкам, тлумачыў, што не варта распавядаць сябрам і родным аб жыцці і побыце ў частцы. Яшчэ б! Грамадзянскіх вайсковыя парадкі звычайна шакуюць!

Але жаўнеры звычайна і самі нешматслоўныя: каму захочацца распавядаць пра ўласныя прыніжэнні? На грамадзянцы ўсе хочуць выглядаць героямі, і ўсе такія гісторыі застаюцца за брамай часткі.

І нават смерці звычайна не атрымліваюць шырокай агалоскі. Думаць, што пасля смерці Аляксандра Коржыча штосьці зменіцца – памылка. Такія воінскія часткі, як мая, – гэта закасцянелыя і закрытыя для крытыкі сістэмы.

Вайскоўцы не ўмеюць кіраваць па-іншаму. І яны не будуць мяняцца дзеля нас.