"Аналитическая газета "Секретные исследования"

Толькі палядзеў стужку ВВС, як не памыляюсь названне Гарызонт, там якраз адказ на Вашае пытанне аб тым што Вас торкае,менавіта аб чорнай энергіі. Алеж так ці інакш шмат, вельмі шмат пытанняў, а на сёняшні дзень навукоўцы толькі выказваюць свае здагадкі. Я напрыклад(як толькі трохі стае свабоднага часу і пасуе надвор'е) перабіраю тое з сваіх нешматлікіх дасягненняў, што паспеў убачыць з каталога Месье. І калі на сёняшні дзень метадам паралакса мы дакладна ведаем адлегласць да той ці іншай галактыкі, яны як былі пазначаны каардынатамі з 16 стагодзя так і дагэтуль нязменныя а ні на кроплю, гэта пры тым што ўсё навокал віруе, як і наш млечны шлях так і іншыя. Пан Йода Вы часам не той фатограф аматар з Пастаў што выкладае такіе прыгожыя зорныя відарысы?

Amadeus писал(а):Толькі палядзеў стужку ВВС, як не памыляюсь названне Гарызонт, там якраз адказ на Вашае пытанне аб тым што Вас торкае,менавіта аб чорнай энергіі. Алеж так ці інакш шмат, вельмі шмат пытанняў, а на сёняшні дзень навукоўцы толькі выказваюць свае здагадкі. Я напрыклад(як толькі трохі стае свабоднага часу і пасуе надвор'е) перабіраю тое з сваіх нешматлікіх дасягненняў, што паспеў убачыць з каталога Месье. І калі на сёняшні дзень метадам паралакса мы дакладна ведаем адлегласць да той ці іншай галактыкі, яны як былі пазначаны каардынатамі з 16 стагодзя так і дагэтуль нязменныя а ні на кроплю, гэта пры тым што ўсё навокал віруе, як і наш млечны шлях так і іншыя. Пан Йода Вы часам не той фатограф аматар з Пастаў што выкладае такіе прыгожыя зорныя відарысы?

Неа. Я не тот фотограф. Мои хобби - электроника, велосипед, физика Темная энергия и темная материя - чушь собачья. Это наше материальное пространство. Оно очень твердое, поэтому скорость света настолько велика. Но для галактических масштабов она слишком мала. По поводу измерений расстояний методом параллакса. Точность их крайне мала. Слишком маленький диаметр орбиты Земли вокруг солнца по сравнению с расстоянием до звезд. А галактический год 220-250 миллионов лет. Столько нам не протянуть для измерения. Если брать часть дуги, то с определением диаметра галактики вопросы. Короче, земная наука имеет возраст в 200 лет где-то. Разбег за этот ничтожный срок в рамках погрешности метода, не говоря уже об эффекте расширения пространства. ИМХО.
Про то, что ученые только высказывают догадки. А что делать? Атомы умозрительно открыли. И только сейчас на них смогли посмотреть инструментально. И очень грубо. Это фемто уровень. На него удобно было бы выйти из нано уровня. Но с наноинструментами пока проблемки. Нанотехнологии не столь развиты пока. Единственное, что удается, так это "пощупать" атомарную решетку нанощупом.

Добра, што тады ўсіх стрымлівае і надае аднолькавы вір(то бок абарачвальнасць)? І тых хто ў сярэдзіне і тых хто на пазадворках галактыкі? Возьмем напрыклад нашу сонечную сыстэму-першы Меркурый Чым бліжэй да сонца тым больш яго кручэнне і наадварот у залежнасці ад адлегласці(чым далей ад цэнтра) тым кручэнне-вращение меньш і меньш. Каліб у нашай спіральнай (да і не толькі нашай, гэта ў прынцыпе тычыцца ўсіх галактык) дзейнічаць па такому прынцыпу то задворкі папросту разгубілісь і невядома куды ўляцелі

Вчера на глаза опять попалась фигня про планету Нубиру (Нибуру? или как её там) Дескать летает, сука, за Солнцем и её не фига не видно.

Подумал, а слабо посмотреть? Не вычислЯть, а реально посмотреть.
Запускаем спутник. Спутник остается на месте, а Земля уплывает по орбите, через год подбираем спутник и смотрим, чего случилось, пока нас тут не было. Понятно вопрос в энергии. Пока Земля летает спутнику как-то надо удерживаться в одной точке. Ну пусть не год, пусть 6 -7 месяцев пока Земля вынырнет из-за Солнца. Сколько примерно для этого энергии надо, скажем, при массе аппарата 1 кг?

Уявіце-на зямлі ёсць магчымасць пакінуць межы свайго горада і спыніцца ну недзе за 100 км. Сам факт, што ты стаіш нерухома, ва ўмовах космасу напэўна не будзе дзейнічаць. Дадайце пры гэтым моц траэкторыі, каб пазбегнуць гравітацыі , пакінуць акалаземку, і пры гэтым потым стаць нерухома --нерухома адпаведна чаго? Увесці Каардынаты СРS, каб ён прытрымлівался адноснай кропкі -дык яны там не дзейнічаюць. Так ці інакш гэты гэты спадарожнік куды небудзь панясе, бо ўсё навокал віруе,сонца так сама не знаходзіцца ў адном месцы.

Вот поэтому и вопрос: сколько спутнику надо соляры, чтобы год удерживаться на одном месте?

Наша сонечная,то бок сонца, меркурый, венера, марс ,земля і г. д. так сама нясуцца ў прасторы (ну не зусім у прасторы, а ў адным з рукавох млечнага шляху). Aдносна цэнтра млечнага шляху мы рухаемся прыблізна з хуткасцю 800 тыс. км у гадзіну Гэты спадарожнік папросту згубіцца, альбо праз галактычны год нашыя нашчадкі магчыма і спаткаюць гэты сімвалічны водгук даўніны ад іх прашчураў. Нагадаю, што з тых часоў як зніклі дзіназаўры, мы зрабілі толькі чвэрць абарота(цалкам год доўжыцца 250 мільёнаў зямных). Апроч усяго гэтага нельга не улічваць і той факт, што і сама нашая галактыка,і навокал іншые, разлетаюцца ў прасторы. Іх раздімае тая самая чорная энэргія, што так адмаўляе прызнаць пан Йёда. Карацей кажучы незавідны лёс з вашым спутнікам-спадарожнікам, хутчэй за ўсяго ён сутыкнецца з адным із астэроідаў пояса Кеплера(ад смецця што засталося непатрэбным пры ўзнікненні нашай сонечнай сыстэмы), а калі пашанцуе і ён міне пояс яго ўсё роўна прыцягне да сабе які небудзь вялікі аб'ект.

Amadeus, нешта ты муцiш.

Спутник в любом случае останется внутри Солнечной системы.
Если угодно другая формулировка:
Сколько надо энергии телу массой 1 кг запущенному со 2-й космической скоростью с поверхности Земли, чтобы выйдя из зоны притяжения планеты Земля двигаться по орбите в направлении противоположному движению Земли вокруг Солнца, чтобы через 365 суток опять попасть в зону притяжения планеты Земля?

Так, трохі панясло, алеж у гэтым ёсць некая толіка сэнсу. Давайце пачнем спачатку--безумоўна Вы маеце рацыю, нерухомы аб'ект ніколі не пакіне сонечную сістэму, бо гравітацыя сонца яму гэта недазволіць, а яна разпаўсюджваецца на любы аб'ект незалежна ад вагі на адлегласці да 2- светавых год. Вояджэр стартаваўшы ў 1977 толькі ў 2012 дасягнуў геліасфэры, той вобласці мяжы, дзе сонечны вецер сустракаецца з міжзорным асяродзем, а ў 2013 быў на адлегласці 122 атмасферных адзінак(1а е-гэта 150 млн км адлегласць Землі ад Сонца), але гэта яшчэ не канец гравітацыі сонца яна заканчваецца за воблакам Аорта(менавіта там паваротны шлях усіх вядомых вялікіх нам камет. Вобласць тая знаходзіцца 100000 а.е. Такім чынам, падсумоўвая вашае пытанне на 2 ці 3 касмічнай шпарка адарваўшыся ад зямлі i задаўшы траекторыю гадавога абарота арбіты зямлі, пры гэтым адключыўшы ўсе рухавікі (салярку як вы кажыце), ён папросту будзе парыць на 2 касмічнай(11,5км сек) і паводзіць сябе як звычайная камета вагаю ў 1кг. Дзе прымусіць гравітацыя сонца павернуць яго наадварот не ведаю, трэба ўлічаць шматлікіе фактары, массу, сістэму каардзінат і г.д.,час старту(бо арбіта зямлі мае неправільны эліпс--летам мы далей ад сонца чым зімою). Гэтаж не лодка, кінуць якар і зачапіцца за што небудзь немагчыма. Праўда, калі ўвесь час з зямлі карэктыраваць яго арбіту(часова ўключаць рухавік каб ён трохі патарахцеў на салярцы ), ёсць верагоднасць што мы яго спаткаем праз год. А так, адкінуўшы ўсе законы, нібыта прывязаць яго як каня да слупа, праз год мы яго неўбачым. Як я казаў вышэй- сонца так сама не знаходзіцца на адным месцы, яно рушыць вакол цэнтра галактыкі з хуткасцю 792 тыс км.ч. Цікавае тое, што за ўсю сваю гісторыю існавання, cонца абгарнула цэнтр галактыкі ўсяго 18 разоў(250 млн земных год адзіны абарот)