Ну вот похоже и финиш.Шаланда подробно объяснил(со своей точки зрения)все то,что по гербам я постил два последние дня:
Такім чынам, пачынаючы з канца ХІV па канец ХV ст. у новых палітычных умовах, калі ў Полацку з’яўляюцца намеснікі Вітаўта, выява лява і ліліі набывае вербальную форму, а пазней — у пачатку ХVІ ст. з утварэннем Полацкага ваяводства — саступае месца новым сымбалям [гербам Полацкага ваяводства ВКЛ, якое было створана ў пачатку ХVІ ст., быў залаты алень, які ідзе ў чырвоным полі (64. С. 63). Колеры дадзены паводле: (76. S. 238)]. У сувязі з гэтым, лявы маглі выкарыстоўвацца толькі ў якасці сымбаляў «апазіцыйных» вялікаму князю Вітаўту.
Менавіта ў такім кантэксце трэба разглядаць іх з’яўленне ў «Хроніцы Канстанцкага сабору 1414—1418 гг.», якая была напісана Ульрыхам Рыхенталем у
20-я гг. ХV ст. Гэтая крыніца адлюстравала завяршэнне працэсу геральдызацыі лявоў або іх ператварэння ў герб: тарча падзелена на дзве часткі, у верхняй залатой — блакітны леў, у ніжняй блакітнай — залаты леў [67. S. 137] [на жаль, як арыгінал «Хронікі Канстанцкага сабору 1414—1418 гг.», так і яе факсімільнае выданне нам у Горадні засталося недаступнае, таму тут мы падаем расфарбаваны малюнак з працы Ф. Пекасіньскага]. Надпіс: «Von dem durchleuchti, fursten herczog R(F)odur von Schmolenczgei in rotten Reussen» сведчыў, што з такім гербам прыбыў у Канстанц Фёдар Юр’евіч «са Смаленска ў чырвонай Русі» [68. С. 52]. Быў гэта сын ужо вядомага нам смаленскага князя Юр’я Святаслававіча [60. С. 78; 68. С. 52]. Ён прыехаў на сабор у Канстанц з Ноўгарада, дзе да 1412 г. быў служылым князем. Пры гэтым ягоны ад’езд на Захад быў выкліканы пагрозай Вітаўта распачаць вайну з Ноўгарадам, бо сярод прэтэнзій вялікага князя літоўскага да апошняга было тое, што: «нашего ворога Юрьева Святославлича сына Федора приняле есте» [54. С. 404]. У выніку, як піша наўгародскі летапісец: «И князь Федоръ рече новгородцомъ: “о мне с Витовтом нелюбья не держите”; отъиха в Немце» [54. С. 404]. Важна, што спачатку князь Фёдар Юр’евіч падаў як свой герб менавіта Вітаўтавых полацка-смаленскіх лявоў, што сведчыла пра яго прэтэнзіі на страчаную «чырвоную Русь». Аднак прысутнасць у Канстанцы паслоў Вітаўта і найперш таямнічага князя Паўла [паводле «Хронікі»: «herczog Pauls von rechten Reussen ist vnde herczog Wittolten» карыстаўся гербам: у блакітным полі палова срэбнага лява, якая выходзіць з чырвонага полымя (67. S. 136). Асоба не ідэнтыфікавана] прымусіла яго адмовіцца ад згаданай вышэй сымболікі і тутулу. Герольдамі імператара Святой Рымскай імперыі Жыгімонта для Фёдара быў створаны адмысловы новы герб: тарча падзелена на чатыры часткі. У першай і чацвёртай у чырвоным полі — срэбны геральдычны крыж; у другой і трэцяй — у блакітным полі задняя палова залатога лява, на якой сядзіць срэбны арол, што дзяўбе яго крывавыя вантробы. Быў удакладнены і тытул: «herczog Fedur von weisen Reussen vnnd herr czu Schmolenczgi» [67. S. 142; 74. S. 57]. Як лічыць А. Белы, князь Фёдар быў у Канстанцы прадстаўніком ад «белай Русі» (Ноўгарада) і Смаленска [68. С. 53]. Аднак лепш яго назваць толькі прэтэндэнтам на гэтыя землі, пра што сведчыў ягоны новы герб. Геральдычны крыж (крыж Святога Юр’я) у 1-й і 4-й частках быў гербам Ноўгарада Вялікага («белай Русі»). Упершыню ў такой якасці ён фіксуецца на пячатцы Вітаўта з 1401 г. [у брусэльскім гербоўніку «Armorial Lyncenich» з першай паловы ХV ст. ён падпісаны: «nowengrote», у той час як смаленскі мядзведзь — «smollenghe» (73. S. 115, tabl. XV, Nr 83, 85; 74. S. 56)]. Палова лява з арлом у
2-й і 3-й частках даволі яскрава сымбалізуе трагічны лёс Фёдара як смаленскага князя: Смаленск адабраны драпежным арлом (Уладзіславам ІІ Ягайлам і Вітаўтам). Пазней гэтая выява ператворыцца ў гармату з райскай птушкай. Апошнія замацуюцца ў якасці смаленскага герба ў Расіі [60. С. 90].
Для нас асабліва важныя пададзеныя ў «Хроніцы» колеры полацка-смаленскага герба: блакітны леў у залатым полі (полацкі) [адсутнасць ліліі, якая павінна быць таксама, як і леў, блакітнай, можна растлумачыць карэкцыяй гербавай выявы як самым князем Фёдарам Юр’евічам, так і мастаком-ілюмінатарам «Хронікі»] і залаты леў у блакітным полі (смаленскі). Золата і блакіт — гэта сапраўдныя геральдычныя колеры сярэднявечнай Русі. Яны фіксуюцца і іншымі заходнімі гербоўнікамі першай паловы ХV ст. Так, у брусэльскім гербоўніку «Armorial Lyncenich» герб Львоўскай зямлі («lemborch») выглядаў так: у блакітным полі залаты леў, які ўздымаецца на гору [73. S. 114, tabl. XV, Nr 78; 74. S. 55]. Аналагічны герб, а таксама варыянт: залаты леў у блакітным полі (герб Русі), змешчаны ў стакгольмскім «Codex bergshammar» і парыжскім «Armorial de la Toison d’Or» [74. S. 50—53, 55; 77. S. 80, ryc. 12, Nr 4]. Былі гэта гербы тых частак Русі (Галіцка-Валынскага княства), якія апынуліся пад уладай польскіх каралёў. Як адзначалася вышэй, з канца ХІV ст. леў, які ўздымаецца на гору, з’яўляецца на маестатавай пячатцы польскага караля Уладзіслава ІІ Ягайлы. Пазней «рускі» залаты леў у кароне ў блакітным полі (з гарой ці без яе) замацаваўся сярод зямельных і ваяводскіх гербаў Польскага каралеўства і Рэчы Паспалітай [21. S. 56, 67, 70, 78; 74. S. 109, 113]. Полацка-смаленскі ж герб быў забыты, а для аднайменных ваяводстваў у ВКЛ былі створаны новыя гербы, без якой-небудзь сувязі з лявамі [64. C. 59—64]. Апошнія захаваліся толькі ў шляхоцкіх гербах нашчадкаў Яўнута Гедымінавіча або полацкіх і смаленскіх князёў: Заслаўскіх, Мсціслаўскіх, Друцкіх, Жыжамскіх ды ў гербах гарадоў ВКЛ: Слоніма, Ліды, Крынак і інш. [33. C. 125; 78. S. 10; 79. C. 33; 80. Т. 10. S. 201—202; 91. C. 145, 177, 185, 207, 222, 233].
В общем я угадал с гербом полу льва-орла.Это Смоленск(лев)раздираемый белым польским орлом.