Падаўшы такія агульныя разважанні аб неаўтахтонным паходжанні літоўскае шляхты, падамо цяпер аналіз яе імёнаў. Чыстая бальшыня фармантаў у імёнах літоўскае шляхты знаходзіць наўпростыя адпаведнікі ў германскіх (перадусім усходнегерманскіх) імёнах. Астатнія фарманты спрабуем рэканструяваць на грунце усходнегерманскіх моў. Разглядаем неславянскія імёны літоўскіх князёў і баяраў да 15 стагоддзя, а таксама летапісных князёў (з летапісаў ВКЛ [35], Раўданскага рукапісу [36] і хронікі Ратунда [37]). Ужываем этымалагічныя слоўнікі германскіх імёнаў [38] і слоўнікі гоцкае і іншых усходнегерманскіх моў [39] (гоцкая літара þ (thorn) азначае міжзубны гук, як англійскае ‘th’). Ніжэй ужываем наступныя скароты: бург. – бургунцкая мова; гоцк. – гоцкая мова, гоцкае імя; герм. – агульнагерманская або старажытнагерманская лексема, (агульна)германскае імя; РР – Раўданскі рукапіс.
-альг- (-ольг-) (Альгерд, Альгімунт): ад гоцк. alhs “бажніца”, герм. helig “свяшчэнны”; былі герм. імёны Algart, Alhmunt;
-бар- (-бор-) (Вісбар, Шадыбор, Баргайла): былі герм. імёны Baroald, Barocho, Barfrid; ад гоцк. bara, baur “чалавек, дзіцё” (літаральна – “народжаны”);
-бой- (-буй-) (Бойнар, Буйвід): былі герм. імёны Boio, Boiko, Boiorix; мабыць, знітавана з швецкім boja “ланцуг, кайданы”;
-буд- (Будывід, Будвойна): былі герм. імёны Budelin, Teutobod, Argibudo; ад бург. buda “пасол, пасланнік” або герм. bodo “гаспадар”;
-бут- (Бутаўт, Карыбут, Цвербут): былі гоцк. імёны Butila, Sisebuto, Hosbut; відаць, ад усходнегерманскага but- з значэннем “корань, аснова” (гепіцкае butilo – “камель”);
-валд- (-вольт-) (Ромвальт, Звінвальт, Валімунд): фармант пашыраны ва ўсходнегерманскіх імёнах (Valdemarus, Arvaldus, Sigisvultus); ад гоцк. і герм. waldan “валодаць, гаспадарыць” або wulþus “слава, мажнасць”;
-від- (Гедывід, Будывід, Відымін): фармант пашыраны ва ўсходнегерманскіх імёнах (Vidimer, Widericus, Widbod); ад гоцк. wida “сувязь, злучэнне, моцнасць”, або ад гоцк. і герм. widus “дрэва”;
-віг- (Вігунт, Вігайла): фармант пашыраны ва ўсходнегерманскіх імёнах (Wigand, Wigilo, Wigmunt); гоцк. і герм. wigs “вайна, бойка”;
-віл- (Вілгайла, Гінвіл, Таўтвіл): фармант пашыраны ва ўсходнегерманскіх імёнах (Willirad, Willimeres, Badvila); гоцк. wilja “воля”;
-вільд- (-вілт-) (Войшвілт, Монствільд, Эйвільд): фармант пашыраны ў гоцкіх імёнах (Arvildis, Savildi, Vivildus); гоцк. wilþeis “дзікі”;
-він- (Вінгальт, Лонгвін, Ментвін): фармант пашыраны ў гоцкіх імёнах (Vinibal, Vinilderus, Odwin); гоцк. wins “сябр”;
-віс- (-віш-): (Вісігерд, Вісімонт, Вішымут): фармант пашыраны ва ўсходнегерманскіх імёнах (Wisigard, Wizmunt, Wisagund); гоцк. wis “мудры, абазнаны”;
-віт- (Вітаўт, Віцень): фармант пашыраны ва ўсходнегерманскіх імёнах (Witolt, Witin, Witila, Witimirus); гоцк. wit “веда, розум, закон”;
-войд- (Войдат, Вайдыла): былі герм. імёны Waide, Weidheri, Weidman; відаць, ад гоцк. waida “поле, паша”;
-войн- (Война, Давойна, Войнад): відаць, знітавана з старагерм. wunna, гоцк. wunands “шчаснасць, задаволенасць”, ісландскім vænn “прыемны”, нямецкім gewohnt “задаволены”; былі герм. імёны Wonnat, Vuuna, Vunnihad;
-войш- (Войшалк, Войшвід, Войшнар): гоцк. і бург. waiþs “паляванне”, гоцк. waiþja “паляўнічы”;
-гайл- (Мінгайла, Ягайла, Скіргайла, Гайлігін, Сунгайла): фармант пашыраны ва ўсходнегерманскіх імёнах (Gailo, Geilamir, Gailswindis, Ingeila, Sarahailo); ад гоцк. і бург. gails “жвавы, свавольны, ганарысты”;
-гаст- (Гасцейка, Гостык, Гастоўт): гоцк. і герм. gasts “госць, вандроўнік”; былі герм. імёны Gasto, Gasticho, Gastald;
-гаўд- (-гоўд-) (Гаўдымунда, Гедыгоўд, Даўгоўд): фармант пашыраны ва ўсходнегерманскіх імёнах (Gaudemund, Gaudomar, Witogaud, Gaudila), але яго паходжанне не зусім яснае; магчыма, ад гоцк. goþs “добры, годны”, godei “дабро, годнасць, цнота”, або ад гоцк. і бург. auds “багацце, спор”;
-гед- (Гедывід, Гедымін, Гедыгоўд): відаць, з значэннем “нораў, пыха”; старагерм. gidd- “пыхлівы, ганарысты”, ісландскае geð “нораў, тэмперамент”; былі герм. імёны Gaidoald, Hiddikin, Hidoin;
-гель- (Гілігунт, Гелігуд): былі герм. імёны Heligund, Heliger, Helmigaud; ад гоцк. і герм. helm “шалом”;
-гер- (Германт, Герстут, Гервід): герм. heri “войска, загон” або heru “меч”; былі гоцк. імёны Herelieva, Erwih, герм. Germunt, Gervida;
-герд- (Гердзень, Альгерд, Мантыгерд): гоцк. gairdan “падпяразваць”, перан. “ахоўваць”; garda “агароджа”, перан. “ахова, бяспека”; былі герм. імёны Alagart, Herdwic, Hergerdr;
-гін- (Гінтаўт, Даўген): былі герм. імёны Ginheri, Ginand, Gimmund; відаць, ад гоцк. gin- “пачатак”;
-гінд- (Прэзгінд, Вісгінт): былі герм. імёны Gento, Gendrad; ад гоцк. gands “посах”, перан. “чары”;
-гіс- (Гісвін, Гісмен): былі ўсходнегерманскія імёны Gieswein, Gislamundus, Nitigis; гоцк. gisls “страла”;
-гой- (Гойтарт, Гоймант, Гойлют, Гоюл): гоцк. і герм. hauhs “высокі”; фармант пашыраны ў герм. імёнах (Hohgaud, Hohman, Hohrat);
-гуд- (Гудыгерд, Сургут, Гелігуд): былі гоцк. імёны Gudeleub, Godemund, Guderith; ад гоцк. guþs “Бог”;
-гунт- (Вігунт, Гілігунт): фармант пашыраны ў гоцкіх імёнах (Gunthigis, Gundemirus, Theodagunda); гоцк. gunþs “бойка, бітва”;
-даў(г)- (Даўгерд, Даўспронг, Даўмонт, Даўгайла): мабыць, ад гоцк. daug “годна”, бург. daugjis “здольны, годны”; або ад старагерм. tulg-/dulg- “моцны, трывалы”, dolg “дужанне”; былі гоцк. імёны Damundus, Osdulg, Valduigius, германскія Daumerus, Dulchard;
-дзер- (-дзір-) (Дзірсун, Дзермант): мабыць, ад гоцк. dius, герм. tiur “звер”; былі герм. імёны Deorovald, Deorulf, Deurtrudis;
-жад- (-шад-) (Каўдыжад, Шадвід, Шадыбор): мабыць, ад гоцк. skadus “ахінуты, абаронены”; было герм. імя Scatto;
-жыг- (-зіг-) (Жыгімонт, Зігебут): фармант пашыраны ва ўсходнегерманскіх імёнах (Sigeberto, Sigisvultus, Sigismer); гоцк. і бург. sigus “перамога”;
-звін- (-жвін-) (Звінвальт, Жывінбуд): гл. -свін(т)-
-кар- (-кор-) (Карыят, Карыбут, Карыгайла): былі герм. імёны Cariatto, Chariobaud, Caramer; відаць, ад гоцк. kaurus “цяжкі, важкі”;
-кес- (Кясгайла, Кестаўт): мабыць, ад гоцк. gais “суліца, кап’ё”; фармант пашыраны ў гоцкіх імёнах (Gesiulf, Unigis, Gesimund);
-кінт- (Кінтыбут, Вікінт): відаць, ад гоцк. і герм. kinds “дзіцё, род”; было герм. імя Witikint, Witikind;
-кон- (Коншалк, Контаўт, Канігайла): ад гоцк. koni- “адважны”; былі герм. імёны Conrad, Conald;
-люб- (Любарт, Любка): фармант вядомы ў гоцкіх імёнах Liubita, Gudilub, Svinthiliuba; германскае
-ліб- ва ўсходнегерманскіх мовах мела форму -люб- з тым жа значэннем, што ў славянскіх;
-лют- (Лютавор, Гвазэлют, Гойлют): фармант пашыраны ва ўсходнегерманскіх імёнах (Liutwert, Leuteris, Leudomarus); гоцк. і бург. liuþs, leuda “люд, людзі”;
-мер- (-мір-) (Нетымер, Гайлімір): фармант пашыраны ва ўсходнегерманскіх імёнах (Vidimer, Walamer, Witimirus); гоцк. і бург. meris “славуты, выбітны”;
-мін- (Мінгайла, Гедымін, Таўтымін, Мінімунд): былі герм. імёны Minegis, Minard, Minsuind; відаць, ад гоцк. minan “менаваць, памятаць, любіць”;
-монс- (Монствід, Монстаўд): мабыць, ад гоцк. muns “пэўнасць, умысел, імкненне”;
-мунд- (-монт-) (Скірмунт, Даўмонт, Нарымунд, Монтвід): фармант пашыраны ва ўсходнегерманскіх імёнах (Damundus, Gesimundus, Sidimundus, Mundila, Mondericus); ад гоцк. munds “моц розуму, імкненне”, mundrs “гарлівы, палкі”;
-мут- (-мот) (Вішымут, Драўмут, Вінмот): фармант пашыраны ў герм. імёнах (Vismuot, Willimot, Geilmot); гоцк. moþs “(баявы) дух, лютасць, адвага”;
-нар- (Нарымунд, Нарбут, Войшнар): фармант пашыраны ў гоцкіх імёнах (Narthildis, Nerigaud, Ragnaris, Asinarius); ад гоцк. nasjan “захоўваць, ратаваць”;
-нет- (Нетымер, Гінет): былі герм. імёны Nidmar, Nitigis, Gernid; ад гоцк. neiþa “злосць, варожасць”;
-прэз- (-прэй-) (Прэзгінд, Прэйбут): фармант пашыраны ў герм. імёнах (Prezzold, Prezila, Prehholf); ад старагерм. proz “шляхетнае каменне”;
-раг- (Рагвалод, Свінтарог): былі гоцк. імёны Ragnaris, Ragnahilda, Ragulf; ад гоцк. raginon “гаспадарыць, судзіць, выракоўваць”, ragin “вырак”;
-рад- (Радзівіл, Ратаўт): фармант пашыраны ў герм. імёнах (Radobod, Radmund, Ratgaud, Willirad); герм. rad “рада”;
-рок- (-рук-) (Рокуць, Рукля): былі герм. імёны Roccula, Ruccko, Rucchart; ад гоцк. hrukjan “раўці, рыкаць”;
-ром- (Ромвальт, Эйрам): фармант пашыраны ў герм. імёнах (Romualt, Romard, Romoin); герм. hruom “слава, славутасць”;
-рым- (Бутрым, Рымавід, Монтрым): фармант пашыраны ў герм. імёнах (Rimbalt, Rimolt, Hrimerim, Striterim); гоцк. rimis “спакой, стрыманасць, непарухлівасць”;
-рынг- (Рынгольт, Рынгала): герм. hring “кольца”; былі герм. імёны Ringolt, Ringilio;
-сар- (Сарвід, Сарман): фармант пашыраны ў герм. імёнах (Saramund, Saregaud, Sarahailo); гоцк. і герм. sarwa “зброя”;