Документы времен ВКЛ.

Модераторы: goward, Vadim Deruzhinsky, Andrey Ladyzhenko

Сообщение каваль » Пт сен 17, 2010 11:44 pm

здесь что-то можно найти, оставляю ссылки, чтобы не пропали

http://new.runivers.ru/lib/book3036/

http://new.runivers.ru/lib/book3036/9554/
Аватара пользователя
каваль
 
Сообщения: 2359
Зарегистрирован: Вт дек 22, 2009 12:58 pm

Re: Документы времен ВКЛ.

Сообщение proliv » Чт ноя 11, 2010 10:54 am

Media писал(а):
Erwin Dark писал(а):Друзья, не подскажете, где можно найти документы времен ВКЛ/Речи Посполитой, вроде войсковых переписей и прочего? Есть желание поискать среди них фамилии предков, особенно интересуют XVI-XVII века.

http://kdkv.narod.ru/1528-VKL/index.htm

Заранее прошу прощения за вторжение в тему, но меня интересует вот какой вопрос: на странице http://kdkv.narod.ru/1528-VKL/index.files/Title-2-1.jpg по Волыне указан Реестр бояр Рогачевских - лист 207.
Может подскажите где можно посмотреть его содержание (имею ввиду в сети а не в архивах или библиотеках)?
proliv
 
Сообщения: 13
Зарегистрирован: Чт ноя 11, 2010 10:01 am

Сообщение каваль » Вт ноя 16, 2010 1:48 am

Внутренний документ 1432 года, писан на старолитовском языке. Перечислены города литовские.

1432.IX.23, індыкт 11. Трокі. В.к.л. Жыгімонт (Кейстутавіч) вызваляе месцічаў Вільні, "ляхаў" і "русь" па даўняму звычаю ад уплаты мыта і гандлёвых падаткаў на ўсёй тэрыторыі ВКЛ - у Луцку, Кіеве, у Падольскай зямлі, у Смаленску, Бярэсці, Новагарадку, Менску, Коўне і ў іншых землях, навечна.

Пергаменны арыгінал з пашкоджанай віслай пячаткай у 1842 г., верагодна, знаходзіўся ў гарадскім архіве Вільні. Цяперашняе месцазнаходжанне мне невядомае.

Публікацыя (па арыгіналу): Собрание древних грамот и актов городов: Вильны, Ковна, Трок, православных монастырей, церквей и по разным предметам, с приложением трех литографированных рисунков. Ч. 1. Вильно, 1843. С. 2, № 2. Электронная версія зроблена паводле гэтай публікацыі. Кірылічныя лічбы заменены на арабскія.

Дата: у тэксце; 11 індыкт прыходзіўся на перыяд з 1 верасня 1432 г. па 31 жніўня 1433 г.

Мы, великии кн(я)зь Жикгимонтъ, даемъ вѣдомо всякому сею нашою грамотою.
Пожаловали есмо виленскихъ мѣстичовъ, ляховъ и руси, што имъ мыта не давати по всей нашои земли, какъ издавна не давали.
А отпустили есмо имъ вся мыта вѣчно.
А прото ж штобы есте на всихъ виленских мѣстичох мыта не имали ани которыхъ пошлинъ торговыхъ: в Луцку, в Киеве и по Подольской земли, оу Смоленску и оу Берестьи, в Новѣгородку, оу Мѣнску, в Ковне и по инымъ пак мытомъ, по рекамъ и по мостом , по ставомъ, гдѣ николи будуть мыта.
А на то есмо дали имъ сюю нашу грамоту с нашою печатью.
А штобы нашое грамоты нихто не ослушалъся.
А псан оу Троцех подъ лѣты Р(о)ж(ес)тва Іс(ус) Х(ристо)ва тысяча и чотыриста 32, мѣсяця сентяб(ря) 23 д(е)нь, инди(кт) 11
Аватара пользователя
каваль
 
Сообщения: 2359
Зарегистрирован: Вт дек 22, 2009 12:58 pm

Сообщение каваль » Вт ноя 16, 2010 2:02 am

Интересны имена жемайтов в 1432 году. Никаких "айтисов" там нет.


1431-1432].IX.29. Каля ракі Нёман на Крыкшцянах. Вялікі князь Жыгімонт Кейстутавіч загадвае жамойцкаму старасце Пайлыміну (Гайліміну), каб ён даў па аднаму чалавеку жамойцкім людзям: Перавойну, Генбуту, Прышмонту, Слуцінту, Клаўскайлу, Прышкінту, Скаўдзірду, Віляшу, Сцябуцю, Канцюне, Арвіду і іншаму Арвіду.

Месцазнаходжанне арыгінала цяпер невядомае. Тэкст быў запісаны прыблізна ў 1543-1547 гг. у рэестры "Записанье листовъ и правъ бояромъ земли Жомойтское, волости Мядикгяльское на земли их належачые и повинности з них, яко мают полънены быти". Рэестр упісаны ў 6-ю кнігу судовых спраў Літоўскай Метрыкі. Цяперашняе месцазнаходжанне і сігнатура гэтай копіі: Расійскі дзяржаўны архіў старажытных актаў у Маскве. Ф. 389 (Літоўская Метрыка). Воп. 1. Кн. 225. Арк. 302 адв. - 303.

Публікацыя: Lietuvos Metrika. Knyga Nr. 225 (1528-1547): 6-oji Teismų bylų knyga (XVI a. pabajgos kopija) / Spaudai parengė S. Lazutka, I. Valikonytė ir kt. Vilnius, 1995. P. 269 (дата прапанавана: 1431-1432). Электронная версія зроблена паводле гэтай публікацыі.

Его м(и)л(о)сть, панъ, казалъ тые листы записати в книги его м(и)л(о)сти, што тые бояре Мойжонъ Радивиловичъ, Томошъ Воитковичъ, Шчепунъ Даркойтис покладали перед его м(и)л(о)стью. А тые бояре земли Жомойтское, Медикянское волости, которые ся такъ в собе мають:

Отъ великого князя Жыкгимонта старосте жомойтскому, пану Пойлымину, штобы еси далъ по чоловеку тои жомоитти, в которыхъ имена пописаны в сей нашой грамоте:
Перевойну, Кгенбуту1, Пришмонъту1, Слутинту, Кловъзскаил(у), Прышъкгинту1, Сковъдирду, Виляшу, Стябутю, Контюне, Орвирду и другому Орвиръду1.
Подавалъ бы еси имъ таких людей, штобы не путные, не куничъные, не данные, а и такихъ не давай, которые идуть [арк. 303] с косою на нашо сено, а такъ у ловехъ на станехъ.
У Немъна, на Крыкштянехъ, сентябъря 29.
Аватара пользователя
каваль
 
Сообщения: 2359
Зарегистрирован: Вт дек 22, 2009 12:58 pm

Сообщение каваль » Вт ноя 16, 2010 2:10 am

1264 [альбо 1263].[XII.28], по Рожен(ьи) Б(о)жии дни за три дни. Рыга. Князь Гердзень заключае мірны дагавор паміж магістрам Лівонскага ордэна (Конрадам фон Мандэрнам) і Рыжскім гарадскім саветам, з аднаго боку, і Полацкам і Віцебскам, з другога боку; пацвярджае пераход да Лівонскага ордэна Латгальскай зямлі, аддадзенай Ордэну паводле граматы князя Канстанціна; Ордэн адступаецца ад прэтэнзій на Рускую зямлю, якая належыць Полацку; рэгламентуюцца ўмовы ўзаемнага гандлю і падсуднасці немцаў, якія прыязджаюць у Полацкую зямлю, і палачан і віцяблян, якія прыязджаюць у Рыгу і на Гоцкі бераг.

Арыгінал цяпер невядомы. Тэкст граматы захаваўся ў копіі пачатку XV ст., якая захоўваецца ў Латвійскім дзяржаўным гістарычным архіве ў Рызе: Latvijas Valsts vēstures arhīvs. F. 673 (былы знешні архіў Рыжскага магістрата), воп. 4, шуфляда 18, № 4. Гэта копія прадстаўляе сабой пергамен памерамі 215 на 600 мм (абмеры Г.Л. Харашкевіч), на гэтым жа пергамене запісаны тэкст іншага дакумента - так званага "Слова Ізяслава". Усе далейшыя публікацыі грунтаваліся на гэтай копіі.

Асноўныя публікацыі і літаратура: Грамоты, касающиеся до сношений Северо-западной России с Ригою и Ганзейскими городами в XII, XIII и XIV веке. Найдены в Рижском архиве К.Э. Напьерским и изданы Археографическою комиссиею (с 8 литографированными снимками). СПб., 1857. № IIа (тэкст і факсіміле; устаноўлена імя магістра - Конрад фон Мандэрн; дата прапанавана: 22 декабря 1264 г.); Russisch-Livlandische Urkunden / Gesammelt von K.E. Napiersky. SPb., 1868. S. 11-13, № 25а; Liv-, esth- und curländisches Urkundenbuch nebst Regesten / Hrsg. von F. G. von Bunge. Abteilung 1. Bd. 6. Nachträge zu den fünf ersten Bänden. Riga, 1873. Стлб. 440-441, № 3036 (дата: 28 December 1264); Сапунов А.П. Витебская старина. Т. 1. Витебск, 1883. С. 19-20, № 4 (за выданнямі К.Э. Напіерскага; дата: 22 декабря 1264 г.); Данилевич В.Е. Очерк истории Полоцкой земли до конца XIV столетия. Киев, 1896. С. 143-146; Белоруссия в эпоху феодализма. Т. 1. С древнейших времен до середины XVII века. Мн., 1959. С. 74, № 19 (дата: 22 декабря 1264 г.); Боголюбова Н.Д., Таубенберг Л.И. О древнерусских памятниках XIII - XIV вв. Рижского архива // Ученые записки Латвийского государственного университета имени П. Стучки. Т. 36. Филологические науки. Сборник кафедры русского языка. Вып. 6а. Рига, 1960. С. 10; Хрэстаматыя па гісторыі беларускай мовы. Ч. 1. Мн., 1961. С. 39-40; Полоцкие грамоты XIII — начала XVI вв. / Изд. А.Л. Хорошкевич. Вып. 1. М., 1977. С. 35-36, № 1 (дата прапанавана: 28 декабря 1263 г.); Полоцкие грамоты XIII - начала XVI в. / Изд. А.Л. Хорошкевич. Вып. 3. М., 1980. С. 112-117 (каментар); Вiшнеўскi А.Ф., Юхо Я.А. Гiсторыя дзяржавы i права Беларуси: У дакументах i матэрыялах (са старажытных часоу да нашых дзён). Мн., 1998. С. 24-25 (за выданнем Г.Л. Харашкевіч); Варонін В.[А.] Гердзень // Вялікае княства Літоўскае. Энцыклапедыя. Т. 1. Мн., 2005. С. 529-530 (дата: 1263 альбо 1264); Кузьмин A.B. Опыт комментария к актам Полоцкой земли второй половины XIII - начала XV в. // Древняя Русь. 2007, № 2 (28). С. 36-38 (дата: 28 декабря 1263).

Электронная версія старажытнарускага тэксту зроблена паводле выдання Г.Л. Харашкевіч ("Полоцкие грамоты"). Кірылічныя лічбы заменены на арабскія.

Дата: Адносна даты дня існуюць два меркаванні. К.Э. Напіерскі паклаў пачатак гістарыяграфічнай традыцыі, што ў фразе "по Рожен(ьи) Б(о)жии дни за три дни" ідзе гаворка пра тры дні перад Нараджэннем Хрыстовым, г. зн. пра 22 снежня. З гэтым не пагаджаўся Ф.Г. фон Бунге: на яго думку, адлік трэба весці пасля Нараджэння, што дае дату 28 снежня. Апошняе меркаванне цяпер агульнапрынятае. Год у тэксце дакумента пазначаны дакладна: 1264, і гэта датаванне не выклікала сумненняў да выхаду ў свет першага тому "Полоцких грамот". Г.Л. Харашкевіч лічыць, што грамату трэба датаваць 1263 годам.

Кнѧз Гердень кланѧетьс(я) всем темь, кто видить | сую грамот(у).
Тие люд(и), што ныне живи суть, а темь, | кто напосле приидуть, тѣмь вѣдомо буди, | какъ миръ есмы створил промежи местерѧ и | с ратьманы рижьскыми, и с полочаны и видьб|лѧны тако, како грамот(а) написано, тако имъ на|до всею землею ѡтступит, што есть Лотыгольска|ѧ землѧ, какъ не въступатисѧ на тую землю, што | кнѧз Костѧнтинъ дал местерю съ своею братею, съ сво|ею грамот и съ печатью, како боле того на ту землю | не поискывати.
Верху того, про ту пакость, што сѧ в ро|змирьи створило, какъ имъ ѡт ѡбою сторону ѡтсту|пити, што Руськаѧ землѧ словеть Полочькаѧ, ѡт тое зе|мли местерю и брати его ѡтступит с всею правдою.
Верху | того, немечькому гостю в Полочьскую волно ехат торго|ват, купити и продат. Також полочаном и видиблѧнину во|лно гостити в Ригу и на Готьскы берегъ.
А где будет кто | кому виноват, в томь городе правит, где тоть ч(е)л(о)в(е)къ жи|веть, инде суд ему не искати, которои волости ч(е)л(о)в(е)|къ извинитьс(я), ту ему правда дат или вина его.
А старо|му миру стоѧти кнѧз Герденѧ кнѧз тыих, кто по нем | будет.
Што поклепани на рѣзне и што словеть Лоты|гольскаѧ землѧ, ѡт того сѧ ѡтступили с всею правдою. | Местерь, также братѧ его, ѡтступили, што словет Полочь|скаѧ землѧ, со всею правдою. [с. 36]
Сию грамот(у) тогды на|п(и)сана в Ризе, коли Б(ог)ъ былъ 1000 лѣт и 200 лѣть и 60 лѣть и 4 лѣ(т) | по Рожен(ьи) Б(о)жии дни за три дни.
А.Л. Ідэнтыфікацыйны нумар электроннай версіі дакумента: d048 ад 2010.I.23.
Аватара пользователя
каваль
 
Сообщения: 2359
Зарегистрирован: Вт дек 22, 2009 12:58 pm

Сообщение каваль » Вт ноя 16, 2010 2:25 am

А вот как Ягайло начинал крестить Литву :


1387.[II.20], ipso die Cinerum. Вільня. Кароль Польшчы, найвышэйшы князь літоўскі Уладзіслаў (Ягайла) надае шэраг правоў і вольнасцей рыцарам і баярам ВКЛ, якія прынялі каталіцтва: ім дазволена без перашкод распараджацца сваёй маёмасцю; у кожнай кашталяніі альбо павеце ВКЛ па польскаму ўзору прызначаны суддзя і юстыцыярый для выканання судовых выракаў; каталіцкай шляхце дазволена вольна выдаваць дачок і сваячак замуж; рэгламентаваны пытанні наследавання маёмасці ўдовамі; каталіцкая шляхта вызвалена ад дзяржаўных прац за выключэннем будаўніцтва альбо рамонта замкаў; шляхта за свой кошт павінна ўдзельнічаць у ваенных паходах, а ўсе дарослыя мужчыны ўдзельнічаюць у праследаванні ворага, якое завецца традыцыйна "пагоняй".

Арыгінал: цяпер невядомы. Копія 1: Зборнік прывілеяў, складзены ў 1541 г. па загаду каралевы Польшчы, в.к.л. Боны Сфорца. Цяперашнее месцазнаходжанне невядомае. - Копія 2 (па копіі 1): Расійскі дзяржаўны архіў старажытных актаў у Маскве. Ф. 389 ("Литовская Метрика"). Воп. 1. Кн. 25 (25-я кніга запісаў), арк. 1 - 2 адв. Кніга перапісана ў 1598 г. - Копія 3 (па копіі 2): Archiwum główne akt dawnych (AGAD) у Варшаве. Tak zwana Metryka Litewska, ML 203. Гэта копія зроблена ў 1780-х гадах па загаду А. Нарушэвіча. Самастойнага значэння не мае.

Асноўныя публікацыі: Zbiór praw litewskich od roku 1389 do roku 1529. Tudzież rozprawy sejmowe o tychże prawach od roku 1544 do roku 1563. Poznań, 1841. S. 1-2 (паводле варшаўскай копіі, з недакладнасцямі); Гісторыя Беларусі ў дакументах і матэрыялах. Т. 1. IX-XVIII ст. / Склалі В.К. Шчарбакоў, К.І. Кернажыцкі, Д.І. Даўгяла. Менск, 1936. С. 210-211 (беларускі пераклад); Lietuvos TSR istorijos šaltiniai. T. 1. Vilnius, 1955. P. 57, № 80 (літоўскі пераклад); Белоруссия в эпоху феодализма. Т. 1. С древнейших времен до середины XVII века. Мн., 1959. С. 101-102, № 34 (рускі пераклад); Хрестоматия по истории Белоруссии. С древнейших времен до 1917 г. / Сост. А.П. Игнатенко, В.Н. Сидорцов. Мн., 1977. С. 24-25, № 3 (рускі пераклад); Уния в документах. Мн., 1997. № 2. С. 64-68 (рускі пераклад); Lietuvos Metrika. Knyga Nr. 25 (1387-1546): Užrašymų knyga 25 / Parengė D. Antanavičius ir A. Baliulis. Vilnius, 1998. P. 35-37, № 1 (паводле маскоўскай копіі; лепшая публікацыя); Прывілей 1387 г. / Пер. з лац. А. Ліцкевіч // Вялікае княства Літоўскае. Энцыклапедыя. Т. 3. Дадатак: А-Я. Мн., 2010. С. 426-427.

Пераклады дакумента на беларускую і рускую мовы, якія друкаваліся ў 1936 і 1959 гг. і перадрукоўваліся пазней, былі зроблены па першай недакладнай публікацыі 1841 года, таму яны патрабуюць некаторых карэктываў, асабліва ў той частцы, што тычыцца правоў удоваў. Электронная версія зроблена па выданні Д. Антанавічуса і А. Балюліса з выбарачнай праверкай па мікрафільму 25-й кнігі запісаў ЛМ (праверана правільнае ducendum супраць памылковага dotandum, як у публікацыі 1841 г.). Пераклад з лаціны мой, спецыяльна для сайта.

Дата: у 1387 г. папяловая серада (дзень попелаў) прыходзілася на 20 лютага.

1 У рукапісе: pincerna.


Прывілей караля Уладзіслава, што датычыцца пэўных вольнасцей, нададзеных жыхарам Вялікага княства Літоўскага па ўзору вольнасцей Каралеўства Польскага, дзе ўстанаўліваюцца і ўводзяцца суддзі ў рэгіёнах.

У імя Гасподне. Амінь. Для вечнай памяці.
Мы, Уладзіслаў, з ласкі Божай кароль Польшчы і найвышэйшы князь Літвы і наследнік Русі і г. д., жадаем давесці да ведама ўсіх, каму належыць, што, ўзважыўшы чуткім і добрасумленным роздумам набожную і вольную прыязнасць шчырай любві, якую наш народ літоўскі выяўляе да прыняцця хрышчэння ды артадаксальнай і каталіцкай веры, і жадаючы гэту прыязнасць наданнямі і дараваннямі правоў і вольнасцей набожнейшым чынам пашырыць, для прымнажэння святой веры і ўзмацнення трываласці каталіцкай рэлігіі, усім і кожнаму літвінам, якія носяць зброю, альбо баярам, што знаходзяцца пад нашай уладай, а асабліва светлага князя пана Скіргайлы, князя Літоўскага і пана Трокскага і Полацкага і г. д., падданым, хрышчаным і жадаючым хрысціцца, даем і ўстанаўліваем вольнасці і правы ніжэй апісаныя, якія будуць заставацца ў моцы на вечныя часы.
А менавіта кожны чалавек, хто носіць зброю, альбо баярын, што прымае каталіцтва, і яго законныя наследнікі і пераемнікі маюць права вольна і ўсяляк, як толькі можна, мець, трымаць, валодаць, прадаваць, адчужаць, абменьваць, перадаваць, дарыць і ў сваім уласным нязмушаным дабрачынным карыстанні вольна распараджацца замкамі, рэгіёнамі, маёнткамі, дамамі і ўсім, чым валодаюць па праву пераемства за бацькам, каб яны карысталіся і цешыліся тымі ж правамі, што іншыя нобілі ў іншых землях нашага Каралеўства Польскага, каб не бачылася няроўнасць у правах паміж тымі, каго аб'яднала падданства адной і той жа Кароне.
Жадаем, каб у любой кашталяніі і рэгіёне альбо тэрыторыі былі б устаноўлены і пастаўлены адзін суддзя, які б слухаў справы скаржнікаў, выносіў бы судовыя выракі паводле вызначанага звычаю і права, як у іншых судовых землях і рэгіёнах, дзе засядаюць суддзі нашага Каралеўства Польскага, і адзін юстыцыярый, які б належным чынам выконваў судовыя рашэнні.
Устанаўліваем і надаем тым жа людзям, хто носіць зброю, поўную і ўсямерную магчымасць вольна выдаваць замуж сваіх дачок, унучак [варыянт: пляменніц] і любых дзяўчынак, звязаных з імі сваяцтвам, а таксама ўдоваў, захоўваючы адносна такіх каталіцкі абрад.
Калі ж дачка, унучка альбо якая-небудзь сваячка тых жа людзей, якія носяць зброю, застанецца ўдавой пасля смерці свайго мужа, тую жадаем пакінуць у валоданні маёмасцю альбо ўладаннямі яе мужа на працягу таго часу, пакуль будзе захоўваць удаўство. Калі ж каторая захоча паўторна выйсці замуж, то сама пераходзіць да мужа, якога выбярэ, а маёмасць і ўладанні адыходзяць да дзяцей, калі яны ёсць, а калі няма, то да бліжэйшых сваякоў яе папярэдняга мужа, таксама ж, як і іншыя жанчыны-удовы выходзяць замуж у іншых землях нашага каралеўства.
Не жадаем, звыш таго, вышэй згаданых людзей, хто носіць зброю, абавязваць да выканання нашых альбо нашых пераемнікаў прац, за выключэннем выпадкаў, калі ўся Літоўская зямля заклікаецца да будавання новага замка: тады кожны чалавек будзе абавязаны выконваць працы па будаўніцтву альбо ўзнаўленню старога замка. У паходзе ж, пакуль ён будзе працягвацца, згодна са старажытным звычаем пераход абавязаны рабіць за свой кошт і сродкі.
Калі будзе патрэба праследаваць якіх бы там ні было ворагаў, непрыяцеляў і самой зямлі нашай Літоўскай уцекачоў, то для праследавання такім спосабам, які традыцыйна завецца "пагоняй", абавязаны выступаць не толькі людзі, хто носіць зброю, але і кожны мужчына, у якіх бы абставінах ці становішчы ён ні знаходзіўся, толькі б мог насіць ваенную зброю.
Усялякі ж, хто, прыняўшы святую каталіцкую веру, ад яе праклятым чынам адступіцца, альбо адмовіцца яе прыняць, няхай не будзе ў поўнай меры цешыцца вышэй апісанымі правамі.
У пасведчанне гэтага дакумента падвешана наша пячатка.
Прынята ў Вільні, у сам дзень попелаў, у год Гасподні 1387.
У прысутнасці славутых князёў: Скіргайлы трокскага, Вітаўта гарадзенскага, Карыбута наваградскага, Казіміра альбо Карыгайлы мсціслаўскага, Аляксандра альбо Вігунта кернаўскага - літвінаў; Конрада алясніцкага, Яна і Земавіта мазавецкіх князёў, і шляхетных мужоў: Барташа з Вісенбурга, ваяводы пазнанскага; Крысціна, кашталяна сандоцкага; Валодкі, чашніка кракаўскага; Мікалая, кашталяна вісліцкага, маршалка нашага двара; Спыткі, падкаморыя кракаўскага; Клемента, кашталяна радамскага; Якуша з Нядзведзя, харунжага; і Томкі, падчашага кракаўскага; і іншых многіх мужоў, вартых даверу.
Запісана Андрэем, сынам Яна. Дадзена праз рукі шляхетнага мужа пана Заклікі, прэпазіта сандамірскага і канцлера; Клемента з Маскожува, падканцлера двара нашай вялікасці
Аватара пользователя
каваль
 
Сообщения: 2359
Зарегистрирован: Вт дек 22, 2009 12:58 pm

Сообщение Mihail Mitin » Вт ноя 16, 2010 9:29 am

А ссылки на документы дать тяжело ?
Mihail Mitin
 
Сообщения: 4609
Зарегистрирован: Вс дек 21, 2008 11:10 pm
Откуда: Минск

Сообщение timax » Вт мар 15, 2011 7:44 am

Паўль Одэрборн. Праўдзівы і грунтоўны аповед пра веру русаў

Ўступ:
Генадзь Сагановіч. Паўночная Беларусь у апісанні Паўля Одэрборна

Аўтар шырокавядомай гісторыкам біяграфіі маскоўскага цара Івана Васільевіча[1] немец Паўль Одэрборн (Oderborn, Oderbornius, Otterbornius) (каля 1555 — 1604) быў лютэранскім пастарам у ВКЛ і Інфлянтах. Нарадзіўся ён у Памераніі, y 1574 г. y Ростаку атрымаў ступень бакалаўра філасофіі і з 1577/78 г. выконваў абавязкі казнадзея ў лютэранскім зборы ў Вільні. Вядома, што пад час полацкай кампаніі служыў палявым капеланам аддзела нямецкай пяхоты, потым стаў працаваць лютэранскім пробашчам у Коўне, а з 1587 г. — у Рызе[2]. У 1581 г., пакуль ішлі перамовы паміж маскоўскім царом і Стэфанам Баторыем, які ўрэшце пачаў рыхтаваць паход на Пскоў, Одэрборн з часткай нямецкіх жаўнераў заставаўся на Беларускім Падзвінні, каб прыкрываць Полаччыну ад магчымага нечаканага нападу. Тут ім і быў напісаны твор, які заслугоўвае самай сур’ёзнай увагі. „Знаходзячыся ў глыбіні далёкага краю“, цікаўны лютэранін, каб не марнаваць часу, як ён сам адзначыў, „наведваў русінскіх святароў і размаўляў з імі праз перакладчыка пра веру і рэлігію


http://www.belhistory.eu/paўl-oderborn-praўdzivy-i-gruntoўny-apoved-pra-veru-rusaў/

Альбо шукаць тут - Беларускі Гістарычны Агляд:
http://www.belhistory.eu (2005 Т.12 Сш. 1-2 (31))
Аватара пользователя
timax
 
Сообщения: 3376
Зарегистрирован: Чт июл 26, 2007 11:12 am
Откуда: Менск

Сообщение timax » Ср май 25, 2011 10:58 pm

Livoniae commentarius Gregorio XIII, P M ab Antonio Possevino S I scriptus, nunc primum editus e codice Bibliotecae Vaticanae

Книга Ливонии, написанная для Григория XIII

ВВЕДЕНИЕ
Трактат «Ливония» практически неизвестен в русской исторической литературе. Интересна судьба рукописи этого сочинения. Оно было написано 30 марта 1583 г. в Венгрии и тотчас отослано в Рим. В 1841 г. профессор дерптского университета Виктор Гейн, находившийся в Риме, разыскал эту рукопись в архиве Ватикана, но ему не разрешили снять с нее копию. Вернувшись в Дерпт с некоторыми выписками из нее, он предпринял розыски в дерптской академической библиотеке и нашел там еще один экземпляр той же рукописи.
Позже графу Александру Пшеджецкому, жившему в Варшаве, в 1846—1849 гг. путешествовавшему по Европе и побывавшему в Риме, удалось снять копию с ватиканской рукописи «Ливонии», которую он и издал в 1850 г. в Варшаве в «Wiadomosc bibliograficzna о rekopismach zawierajgcych w sobie rzeczy polskie przejrzanych po niektorych bibliotekach i archiwach zagranycznych w latach 1846—1849 przez Alexandra Przezdzieckiego». Warszawa, 1850. Другую копию он передал рижскому «Обществу по исследованию древностей отечественных и дел ливонских», которое поручило издание этого трактата К. Э. Напьерскому. Последний сравнил римскую копию с дерптским экземпляром и дал комментарий. В таком виде «Ливония» и была издана в Риге в 1852 г.: (Livoniae commentarius Gregorio XIII scriptus, nunc primum editus e codice Bibliothecae Vaticanae, addito prooemio et adspersis nonnullis annotationibus. Edidit Napiersky. Rigae, 1852).


http://www.derjavapskov.ru/files/materi ... ivonia.htm
Аватара пользователя
timax
 
Сообщения: 3376
Зарегистрирован: Чт июл 26, 2007 11:12 am
Откуда: Менск

Сообщение Mihail Mitin » Чт май 26, 2011 11:55 am

timax
Livoniae commentarius Gregorio XIII, P M ab Antonio Possevino S I scriptus, nunc primum editus e codice Bibliotecae Vaticanae

Книга Ливонии, написанная для Григория XIII.....

Сама книга здесь :
http://books.google.com/books?id=2DnNMv ... &q&f=false
Mihail Mitin
 
Сообщения: 4609
Зарегистрирован: Вс дек 21, 2008 11:10 pm
Откуда: Минск

Сообщение gervasij » Чт июн 02, 2011 8:23 am

gervasij
 
Сообщения: 3361
Зарегистрирован: Вс авг 09, 2009 1:00 pm
Откуда: Vialikalitva (Belarus)

Пред.

Вернуться в История

Кто сейчас на конференции

Сейчас этот форум просматривают: нет зарегистрированных пользователей и гости: 29

cron